VNG: Gemeenten vrezen ruzie over recht op zorg
Gemeenten hebben de vrees dat hulpbehoevenden op gaan komen voor hun recht op zorg. Het is daarom belangrijk om na te denken over een bemiddelingsinstantie, aldus de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). Hier kunnen burgers dan met hun geschil terecht, in plaats van naar de rechter te stappen.
Voor de komende decentralisatie op het gebied van zorg, jeugdzorg en werk, krijgen gemeenten 1,7 miljard euro minder dan het Rijk in eerste instantie had ingecalculeerd. Het budget voor huishoudelijke taken zal vanaf 2015 sterk dalen: gemeenten moeten het dan met 40 procent minder geld doen. Dit zal betekenen dat veel zorgbehoevenden niet meer de zorg gaan ontvangen op de manier die zij gewend waren.
Bij gemeenten moet ook een kanteling plaatsvinden in hun wijze van zorg bieden. Zo willen zij dat mantelzorgers zich actief gaan inzetten voor hun hulpbehoevende naasten, omdat er geen geld meer is om alle zorg vanuit de gemeente te bekostigen. 'Alleen voor wie het niet meer zelf kan oplossen gaan we voorzieningen bieden', zegt VNG-projectleider Bob van der Meijden in de Volkskrant (4-9-2013). De gemeenten weten echter dat mantelzorg niet te verplichten is. Krijgt iemand daardoor niet de zorg die hij nodig heeft, dan heeft de gemeente een probleem. Het recht op zorg blijft namelijk bestaan.
De VNG wil daarom een ombudsman in het leven roepen, die bemiddelt bij zorggeschillen. De vereniging vindt dat dit geregeld zou moeten worden in de herziening van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Staatssecretaris Martin van Rijn van Volksgezondheid zegt echter de wet hier niet voor te aan te willen passen.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Ik vraag me werkelijk af waar ze mee bezig zijn! Kosten maken voor een ombudsman en aanverwante zaken kan dus wel...
Het is een schrijnende situatie.
Net alsof er nu geen hulp is in de vorm van mantelzorg en vrijwilligerswerk. Zo veel zelfs, dat deze helpers overbelast zijn en vaak een burn out hebben.
Hallo,
Ik wil mijn eerste gedachten die bij mij op kwamen met jullie delen.
Als eerst werd ik verbaasd na het lezen van de eerste zin: "Gemeenten hebben de vrees dat hulpbehoevenden op gaan komen voor hun recht op zorg".
Het moet toch niet gekker worden dat hulpbehoevenden voor hun rechten opkomen! Waar gaat het naar toe met deze wereld? (Dit was mijn persoonlijke cynistische gedachte).
Ik krijg steeds meer het gevoel dat het plan om de verantwoordelijkheid mbt de zorg bij de gemeentes neer te leggen steeds meer begint te rammelen.
Wat ik het meest erg vind is de wetenschap dat juist de hulpbehoevenden uiteindelijk de dupe zullen zijn mocht het verkeerd uitpakken.
Mischien ben ik naïef, maar ik hoop dat de meeste gemeentes in Nederland zich betrokken en begaan opstellen naar hun inwoners.
Groeten,
Remi Ottenhoff
Heel opvallend, om niet te spreken van vreemd. Met voorkennis over het verloop al een externe instantie in het leven roepen. En dan is er nog een rechter. Is het zelfkennis of naïef. In ieder geval een wachtlijst erbij en veel gedupeerde mensen die hulp nodig hebben, er afhankelijk van zijn. Maak er geen vechtpartij van in het primaire proces. Haal de 40% weg daar waar het echt niet nodig is > de overhead van grote organisaties. Maar dit is niet nieuw maar wel vergeten blijkt.
Het lijkt me dat voordat we aan een klachtencommissie beginnen , we eerst maar de rechter laten bepalen wat de rechten en plichten van alle partijen zijn.
Als je naar een commissie gaat moet vast staan wat voor rechten je hebt , en dan komt de client altijd te kort , want de overheid wil bezuinigen geen hulp geven .en als de rechter beslist dat de beslissing fout is is dit in het belang van de client .
Dus laat eerst de rechter beslissen wat je rechten zijn . Daarna weet de overheid wat hun plichten zijn .Want als een ambtenaar moet beslissen in dit wazige gebied dan word eerst geken wat het ambtenarenapparaat kost en word dat gekort op de uitkeringen.
Het is voor kleine zelfstandigen in de zorg al niet bij te houden, de veranderingen vliegen me om de oren.
Iedereen in Nederland heeft recht op zorg maar, heb je een partner in huis dan moet hij alles doen.
Voorbeeld: Na een ziekenhuis opname van mevrouw, moet haar partner van 60 jaar, de was, de boodschappen, eten koken en het volledige huishouden doen. Partner werkt nog 40 uur in de week, trekt het zelf eigenlijk al amper.
Ik ben zelf Indicator van Zorg, bij veel Gemeentes hebben ze deze kwalificatie niet in huis.
Jammer, maar waar. Geef dat tentfeest verdorie niet en stop je geld in die mensen die hulpbehoevend zijn.
Nee in Nederland verschuiven we continu van potjes geld.
Vroeger als je een ziek kind had, zorgden de ouder(s) voor het kind. Nu krijgen veel ouders (en ik weet dit zeker)bijv. met een kindje met het syndroom van down gewoon € 68.000,00 per jaar. Ik zou natuurlijk niet graag een kind hebben met wat voor aandoening dan ook. Maar zo'n salaris willen we allemaal wel toch?
Dit is maar een voorbeeld, hoeveel willen jullie er.
Geef mij de controles maar weer terug, achter de voordeur. Er is heel wat mis hier in ons land. Ik vind het wel buitengewoon triest dat diegene die onze naoorlogse geldpot hebben opgebouwd, dik in de 80 jaar oud zijn. Nu afgescheept worden met 2 uurtjes huishoudelijke hulp per week.
En de meiden die met liefde dit werk dan nog willen doen, afgescheept worden met € 3.00 per uur minder. Wie z'n geld raakt op? VAN DE TOP MISSCHIEN.
We moeten ons niet meer afvragen wat er toch mis gaat.
Nee, we moeten eens gaan benoemen Waar het misgaat.
laat mensen met een handicap eens meedoen in de samenleving!ze hebben alleen recht op zorg.laat het vn verdrag eens ratificeren.scheelt een hoop onnodige ellende voor mensen met een handicap.dit is er weer eens een voorbeeld van.
Het zal gaan kraken.Alle knasters zullen het zwaar krijgen.Bederf verderf,en de dood zijn de spookbeelden die dit beleid staan op te wachten.
Mevrouw Neven -Murck,
Ikzelf moeder van zwaar meervoudig gehandicapt meisje, zou voor nog geen 100 miljoen per jaar een kindje zoals ik willen hebben.
En wat is is u oordeel als je als moeder er alles aan gedaan hebt om een kind met een handicap te krijgen te voorkomen, en door schuld van het ziekenhuis is je kind meervoudig complex gehandicapt?
Mijn leven is van een fijn en vrolijk en hardwerkend leven in een hel veranderd.
Ik betaal mezelf niet uit het pgb. Ik vind dat ik als moeder de plicht heb mijn kind gratis te verzorgen. Maar heb daar wel mijn baan voor moeten opgeven. De verpleegkundige die hier mijn dochter komt verzorgen word gewoon betaald wat haar toekomt{en geen 3 euro per uur!!! dat kan ik u verzekeren}
Nee de fraude zit niet bij de ouders maar bij instellingen die indicaties aanvragen met natte vingerwerk en dat ook krijgen. Om vervolgens de zorgbehoevende de hele dag in hun sop gaar te laten koken.
Dat is de realiteit mevrouw Neven -Murck, ik hoop dat u dat even door u gedachten laat gaan voordat u schrijft, hoeveel gehandicapten kinderen wil je hebben?
Ik in dit geval niet 1 en lekker mijn vrijheid en mijn werk en sociaal leven.
Niet dit leven van continue ziekenhuis in en uit, hele dagen, weken, maanden aan huis gekluisterd zijn. En daarbij elke dag gefronteerd worden met een ernstig ziek meisje wat mijn vlees en bloed is, en waar ik "sorry" tegen mensen zoals u moet gaan zeggen dat ik van haar hou en dat ze een bestaansrecht heeft.
Ik wens u een fijne avond toe, hopelijk zonder de zorgen die ik heb.
Met vriendelijke groeten Ghislaine
Ik twijfel of ik reageren zal…
de reacties en sommige uitspraken erin…het maakt veel in mij los.
hoezo gemeentes bang voor claims, is het signaal niet" wij krijgen een taak waar we eigenlijk nu nog niet geschikt voor zijn? En nu we bezig zijn met de voorbereiding zo bang worden dat we gaan twijfelen of het ons wel gaat lukken?"
En is de oplossing dan een nieuwe keten van "weters" waardoor er weer geld wegstroomt naar organisaties die er eigenlijk ook geen verstand van hebben. bijvoorbeeld naar nieuwe indicatiestellers die roepen dat kinderen met down syndroom vroeger gewoon verzorgd werden door hun ouders.
Toen ik 30 jaar geleden in de zorg begon was het echt niet uitzonderlijk dat kinderen met down syndroom al op jonge leeftijd ( 10 jaar) voltijd in een instelling verbleven. Volgens mij is er geen instelling meer die dit nu voor 68.000 euro zal doen. En dank zij de investering van onderzoek, betere begeleiding en ontwikkeling stimulering wordt er dus nu veel geld bespaart omdat de kinderen niet alleen langer thuis blijven wonen, maar ook kunnen doorstromen naar woon projecten waar ze met veel minder begeleiding kunnen wonen.
Vroeger was het bijzonder als je ervoor koos om als ouders beide te blijven werken. Nu vraagt de regering dit van je. Goed voor de economie! Kan je soms niet anders omdat de kosten van wonen, extra kosten rond de zorg van je kind niet meer betaald kunnen worden vanuit 1 inkomen. (kosten die nergens door wordt vergoed want geloof me uit die pot kun je niet zomaar graaien)
Als zelfstandige in de zorg werk ik ook samen met gezinnen waarin een kind geboren is met Down Syndroom. In geen van de gevallen wordt bovengenoemd bedrag uitgekeerd. Sterker nog een grote groep mag blij zijn als ze überhaupt hulp kunnen krijgen want door alle bezuinigingen is er nu toch de eerste overtuiging dat een kind met een beperking van vier jaar toch in zorg gelijk is aan die zonder beperking.
Maar ik geloof u hoor. Want ook het Down Syndroom kent vele varianten, als indicatie steller moet ook mevr. Neven zich dit realiseren. ( ik gruwel van deze generalisaties, domme uitspraken als deze maken dat de vooroordelen nooit de wereld uit zullen gaan. Het is juist het in vakjes stoppen en labels plakken dat de kosten van de zorg zo heeft doen oplopen.
Gelukkig zijn ouders die ik ontmoet zeer gemotiveerd om hun kind zo optimaal mogelijk mee te laten doen in de maatschappij maar daar continu geconfronteerd worden met weerstand, vooroordelen die maken dat hun kind enkel welkom is met "extra handen" ( vaak al voor er kennis wordt gemaakt met het kind zelf) En pas als bewezen is dat het gewoon meedoen mogelijk is en de zorg/onderwijs wordt overgenomen door diegene die dat in de eerste plaats hadden moeten doen. En hadden de kosten dus niet gemaakt hoeven worden!
maar terug naar de aanleiding
Ik doe een oproep aan allen: Laten we met elkaar vooral blijven bij de taak die er ligt.
Hoe zorgen we voor een zo goed mogelijk zorgstelsel. Dat recht doet aan de zorgvrager en de goede zorgaanbieder. Met het lef hierbij eigen belang, winstbelang, overlevingsdrang van organisaties los te laten.
Waarbij we durven te vertrouwen op het feit dat wij eigenlijk allemaal weten wat er nodig is op het moment dat iemand het zelf ( nog)niet ( meer) zelf kan. Niet omdat er rechten en plichten zijn maar omdat wij onze medemens belangrijk vinden. En het in ons aller belang is dat het goed gaat met ons allemaal.
Een proces is onvermijdelijk en zal zoals al geschreven wordt duidelijk maken wat de verantwoordelijkheid van gemeenten en rijk is, alhoewel de invulling ervan misschien niet door een rechter bepaald kan worden. in mijn gemeente zit in het bejaardenhuis op de voordeur van de bewoners een in klok systeem voor de verzorgers. Iedere minuut dat ze langer binnen zijn dan voorgeschreven is wordt aan het eind van de maand in rekening gebracht bij de bewoner. Dus alleen hoogst noodzakelijk (minimale) zaken. wil je dat broodnodige praatje dan betaal je daar apart voor. Wat als je komt te vallen en men is langer bezig? betaal je dat dan ook zelf? Eigen schuld dikke bult principe? Ik werd er stil van. Geen ombudsman en consorten dus, gelijk naar de rechter voordat er nog meer geld in allerlei zakken komt i.p.v. bij de personen die de hulp hard nodig hebben.
Al jaren word ik, als professional, geconfronteerd met mindergeschoolden of niet geschoolden in de zorg, die menen vanuit hun functie op mijn stoel te moeten gaan zitten. Hier spreek ik dan over indicatiestelling, dit triest genoeg aan de hand van gestructureerde vragenlijsten die al vakinhoudelijk niet kloppen! Dan spreek ik over de formulieren die gebruikt worden voor de GGZ. De mens wordt naar het formulier geschreven om de problematiek dusdanig hapklaar te maken dat het administratief verantwoord is en duidelijk is voor de indicatiesteller. Uiteraard vertelt deze beanderingswijze niets over het daadwerkelijk lijden en weergeeft niets van de zwaarte voor iemand die hiermee te maken heeft.
Dus mevrouw Neven, ik lees in uw bijdrage ook de kritiek van uw kant, echter de opmerking mbt het "salaris" etc., weergeeft precies hoe er blijkbaar gekeken wordt vanuit de indicatiestelling naar mensen! Gereduceerd tot geld en een walgelijke kokervisie. Jammer, die opmerking haalt meteen uw betoog volledig onderuit.
Daarnaast pleit u voor meer controle achter de voordeur, oja? De PGB houder moet al flinke verantwoording afleggen over het bestede budget en als professional moet ik al teveel inzicht geven in de behandeling, dat dit voortdurend mijn afgelegde beroepsgeheim tart en de grens behoorlijk overschrijdt. Deze grens wordt daarnaast ook met voeten getreden door de zorgverzekeraar.
Het zou prettig zijn voor een ieder wanneer de zorg weer teruggaat naar diegene die hiervoor zijn opgeleid, echter de Gemeente is er als extra "zitter op de stoel" bijgekomen en tot mijn verbazing zich al druk maakt over eventuele klachten en claims waarvoor weer een extra laag in het leven wordt geroepen. Hoezo verspilling van middelen die bestemd moeten zijn voor de zorg..
Wilma,
Sociaal Psychiatrisch Verpleegkindige
Met het aanvaarden van [door de gemeente/Wmo betaalde] bemiddeling verspeelt men het recht op bezwaar en beroep. De 'bemiddelaar' [incl. nieuw op te richten organisatie] wordt betaald uit de beschikbare zorgbudgetten. Als de gemeenten de 'zurg' gaan indiceren en organiseren i.p.v. het duo CIZ&zorgkantoor dan is een veel groter deel van het budget al op aan overhead voordat er 1 'handje helpt'...
Mijdt bemiddeling, 'keukentafelgesprekken' en/of mediation die 'gratis' wordt aangeboden dan wel opgedrongen, want u bent NIET verplicht deze 'bemiddeling' te aanvaarden, u verspeelt uw rechten en 'bemiddeling' wordt betaald uit het zorgbudget!!
Alice in zurgland.
Vanaf 1979 tot 1985 bij gemeente gewerkt Sociale Dienst.
Er mocht toen zoveel zelf besluiten en adviseren.
Tot zelf mee helpen op de werkvloer.
Vanaf 2007 tot nu in de zorg Wees niet Alleen door bureaucratie zelfstandig gaan werken.
Totaal afhankelijk van regel en wetgeving wat mag wel en niet.
Nu ben ik z.z.p. er en kan zelf weer heel veel besluiten en adviseren
en als ik zelf iets langer blijf bij de mensen dat is dan voor mijzelf.
Maar het geeft wel rust en regelmaat.
Wat ik met het voorgaande wil duidelijk maken.
Bij de gemeente werken ook maar mensen die zie aan
wet en regelgeving MOETEN houden.
Samenwerking en eigen ideeën zal een van de oplossingen
zijn. En niet te bang van wat zal mijzelf dit gaan kosten.
Als het kan geniet van wat je nog kan geven en ontvangen.
Als wetgever de vrees hebben dat mensen opkomen voor aan hen door de wetgever gegeven rechten. Hoe cynisch is dat!
Ik ben bejaaard.
Net had ik een gesprek meen vrouw van 82. Ze zorgde voor een dubbelgehandicapte zoon van over de 40 jaar via een pgb. Ze klaagde haar nood: het langzaam in rook op gaan van het pgb.
Mijn moeder is vorig jaar op 88 jarige leeftijd overleden in een verpleegtehuis, Ze was gelukkig een dag voordat ze stierf - ik bezocht haar nog -: Het voor zijn van alzheimer.
Mijn moeder was een van de laatste der mohikanen die gebruik kon maken van het verpleeghuis.
De volgende generaties zullen dit geluk niet meer meemaken vrees ik!
Eenzaam en zonder iets.
Lang leve de bezuinigingen.
Steef
De generatie daarvoor hadden ook niets.
Geluk, zeker maar zo gelukkig is het ook weer niet.
Ik hoop nog heel lang met mensen om mij heen op mijzelf
te blijven. Probeer netwerken te onderhouden.Daar is niets
MIS mee.
burocratische mishandeling
ipv zorg
Goeie tip Alice.Vermijd de keuken tafel gesprekken als je een (her)indicatie nodig hebt.Wat de gemeente niet weet kan ze ook niet claimen.Niet naar vrijwilligersavonden gaan,want dan kan de gemeente zich niet op de borst kloppen.En geen mantelzorgcompliment ,of tegemoetkoming aanvragen.Behalve natuurlijk wanneer de Mantelzorger compleet vastloopt,dan moet je wel hulp vragen.
En wie fraudeert met artsen-codes om geld op te strijken? Dacht niet dat dit de hulpbehoevenden zijn of de zorgverleners die zware werk verrichten, voor een kruimeltje.
Zo ging een kennis van mij naar de huisarts voor een verwijsbrief naar oogarts. Zijn huisarts (eigenwijze man) had gewoon zomaar wat ingevuld en wilde niet luisteren naar de klachten van de patiënt. Bij de oogarts aangekomen vertelde de patiënt dat de ''klachten'' die op de verwijsbrief stonden niet klopte. De huisarts kon namelijk (bijna) geen Nederlands schrijven en kopieerde en plakte maar wat met alle gevolgen van dien voor de patiënt. Verkeerde diagnose.
Tegenwoordig moet je als patiënt juist de ''arts'' controleren. Sommigen doen maar wat en dulden geen tegenspraak.
Ik weet niet of de VNG dit daadwerkelijk zo geformuleerd heeft 'vrees voor hulpbehoevenden die opkomen voor hun recht op zorg'; feit is dat de VNG namens de gemeenten de onderhandelingen met het kabinet voert.
Het lijkt me dat deze vrees in de onderhandelingen besproken moet worden voordat decentralisatie plaatsvindt.
Als er mediationkosten uit de gekorte transitiebudgetten betaald moeten gaan worden, ziet het er voor de netto bedragen die er 'echt' aan zorg kunnen worden besteed, nog somberder uit dan al gedacht.
De uitvoeringskosten AWBZ zoals deze nu uitgevoerd wordt door de Zorgkantoren bedragen 1,5%.
Geschat wordt (rapport Gupta) dat de uitvoeringskosten bij gemeenten, onder de Wmo, meer dan 8 keer zoveel zullen Bedragen. Dat er mensen tussen wal en schip gaan vallen, lijkt me, ondanks de mooie beloften van het kabinet, meer dan duidelijk.
De reactie van mevrouw Neven-Murck begrijp ik niet. Onafhankelijke indicatiestelling is een taak van het CiZ of BJZ, maar dit laatste is voor n kind met Down niet aan de orde. Een indicatiesteller stelt grondslag, functies en klassen vast. Het Zorgkantoor berekent vervolgens welk bedrag er bij een bepaalde omvang hoort. Of een indicatie in ZiN of in een PGB verzilverd wordt is niet aan een indicatiesteller, maar wordt eveneens door het Zorgkantoor bepaald. Cliënten kunnen hun voorkeur uitspreken. Overigens heb ik altijd begrepen dat de omvang van een PGB zo'n 20% lager is dan dat in ZiN.
[...] de bezuiniging op thuiszorg, waar wij eerder over schreven, zeer waarschijnlijk wordt geschrapt, worden chronisch zieken en gehandicapten wel door een andere [...]
Tegenwoordig moet men van goeden huize komen om recht op zorg te kunnen afdwingen. Jan met de pet krijgt te weinig zorg vergeleken met mensen van goeden huize.