Een gemiddelde werkdag van Pascal
Vanmorgen vroeg begonnen bij een jongen van 17 met vermoedelijk autisme. Kort geleden was hij helemaal vastgelopen in het onderwijs. Hij volgde MBO maar kon niet meer verder. Hij weigerde naar school te gaan en bleef thuis zitten. Nadat ouders mij hadden ingeschakeld ben ik samen met hem op zoek gegaan naar een andere school. Samen met hem het gehele traject doorlopen en nu sinds 2 maanden gaat hij dagelijks naar school, kent hij geen uitval meer. Een keer per week kom ik bij hem om samen met hem te kijken naar zijn planning, samen met hem overzicht creëren en prioriteiten te stellen. Hij ziet het allemaal weer zitten en wil ervoor gaan. Vanuit het thuisadres van deze jongen naar een man gereden van 25 jaar met een vorm van autisme en depressieve gedachtes. Hij heeft veel moeite met relativeren en voelt zich snel door anderen niet begrepen. Samen zoeken we voortdurend naar oplossingen voor zijn problemen. Sociale situaties leg ik hem uit, onbegrip probeer ik weg te nemen.
Vervolgens vervolg ik mijn weg en kom uit bij een fruitteler. Hier werkt een 19 jarige kandidaat met autisme en angststoornis. Hij is snel overprikkeld, maar ook snel onderprikkeld. Zijn leven bestaat voortdurend uit het zoeken naar balans. Daarnaast vergelijkt hij zichzelf voortdurend met anderen. Hij denkt heel veel. Aan mij de taak om met hem de balans te zoeken, maar vooral zijn voortdurende gedachtes te remmen en te relativeren. Elke dag is er even een contactmoment. De ene dag lang, de andere kort. Contact is heel belangrijk want hij kan elk moment weer afglijden.
Weer in de auto wacht het volgende gezin, een jongen van 16 jaar met klassiek autisme die bij zijn moeder woont. Vader is overleden. Jongen heeft een grote angststoornis. Samen met hem en moeder zijn er veel gesprekken en worden voortdurend oplossingen gezocht voor de problemen. Ook is er aandacht voor de zelfverzorging en de kamerverzorging. Hierin heeft hij aansturing nodig.
Aansluitend nog naar een laatste kandidaat, een jongen zonder diagnose maar wel met hulpvraag. Het contact is vooral gericht op het opbouwen en handhaven van een vertrouwensband. En op het einde keer ik moe maar voldaan naar huis. Ik laat mijn vrouw weten dat ik onderweg ben, zet de radio aan in de auto, overdenk mijn dag en kom weer tot mezelf. Een dag anderen geholpen betekent op het einde van de dag aandacht voor mezelf en mijn gezin. Ook zij zorgen ervoor dat ik dit werk kan en mag doen op deze manier, vanuit het hart.
En zo is iedere dag anders. Elke dag andere cliënten, andere leeftijden, andere woonomgevingen, andere gezinssamenstellingen etc. En op vrijdag, dan hebben we overleg. Even samen met ons team alles bespreken en vooruitblikken, maar ook stilstaan bij hoe het met elkaar gaat. Love my job.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
