Hebben je ouders hulp nodig?
Foto: Flickr/Kat Northern Lights Man (CC)
We publiceerden deze blogpost oorspronkelijk op 12 juni 2014, maar hebben hem uitgebreid en up-to-date gemaakt met o.a. nieuwe adviezen en voorbeelden.
Je ziet je ouders misschien niet elke dag en daardoor vallen dingen je op. Ze maken de post niet meer regelmatig open, er zwerft vuile was rond, een of allebei je ouders kleden zich slordig, iets wat ze voorheen nooit deden… Zie je je ouders wel vaak, dan valt dat niet direct op, maar op een gegeven moment wordt het duidelijk: je ouders hebben hulp nodig of moeten hun zelfstandigheid (deels) opgeven.
Dit is vreselijk, voor zowel de ouders als de kinderen. Ouders willen hun zelfstandigheid niet kwijtraken en zullen vaak ontkennen dat ze hulp nodig hebben. Ze zijn te trots om toe te geven dat het minder goed gaat, of ontkennen ronduit dat er iets aan de hand is, wat het voor de kinderen nog lastiger maakt. Die hebben toch al moeite om de rol over te nemen die hun ouders al die jaren hadden: zorgen voor je kinderen wordt nu zorgen voor je ouders. Als het zelfstandig wonen niet meer soepel verloopt, wil dat niet zeggen dat je ouders meteen moeten doorschuiven naar een verzorgings/verpleeghuis, als ze daarvoor al een indicatie krijgen. Met goede hulp aan huis kunnen ouderen nog een hele tijd zelfstandig wonen. Tenzij de achteruitgang te ver is doorgeschoten; dan moet je echt ‘streng’ ingrijpen.
Voorbeelden van situaties waaraan je kunt merken dat je ouders misschien toch wat meer hulp nodig hebben dan vroeger: vergeetachtigheid, de persoonlijke hygiëne of die van het huis schieten er bij in, ze eten slecht of verliezen veel gewicht.
Wat nu?
1. Het is belangrijk om als eerste na te denken over de oorzaken van wat je hebt opgemerkt. Als het je opvalt dat je ouders nog vooral thuis zitten kun je je afvragen waarom dit zo zou kunnen zijn. Zere knieën? Bang om naar buiten te gaan? Nergens om naar toe te gaan? Dit hoef je natuurlijk niet allemaal alleen te bedenken. Je kunt dit overleggen met, bijvoorbeeld, de huisarts.
2. Hierna is het een belangrijke stap om erachter te komen wat jouw ouders willen en wat zij belangrijk vinden. Willen ze graag contact met veel leeftijdsgenoten? Of vinden zij een 'klein wereldje' wel goed? Bij deze stap is het belangrijk dat je het gesprek aan gaat. Hoe denken je ouders over hun gezondheid? Hoe vinden zij het dat ze een dagje ouder worden? Maar ook: wat verwachten zij van jou. Misschien maak jij je wel ontzettend druk om hen, maar zij ook om jou. Praat hier samen over.
3. Zet alles op een rijtje en bespreek dit met je ouders, maar ook met eventuele broers, zwagers en (schoon)zussen. Maak een plan, met verwachtingen voor de toekomst. De huisarts en gemeente kunnen je daarbij helpen.
Als je ouders graag thuis willen blijven wonen, zouden zij bijvoorbeeld een hulp kunnen zoeken voor de huishouding of de verzorging. Daar helpen wij graag mee!
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Hallo Elisabeth,
Mijn moeder is sinds november 2012 weduwe en kan daar moeilijk aan wennen.
Ze voelt zich alleen ondanks dat ze nog heel goed voorzichzelf zorgt en mobiel is.
Soms heeft ze hartritme stoornissen en is ze bang dat haar wat overkomt en niemand dat opmerkt.
Daarnaast werk ik in de thuiszorg en zie erg veel dementerende ouderen die alleen thuis zijn. Ik maak me ernstig zorgen dat het echt eerst fout moet gaan, voordat er misschien een plek is ....waar?
Ik vind dat de verzorgingshuizen moeten blijven, want zo gaat het fout!
Hartelijke groet,
Jacquelien
Beste Elisabeth,
Heel goed dat je dit schrijft. Ik ga elke week naar mijn moeder, is
weduwe. Verder komt mijn broer 1x per week en mijn jongste zus komt
ook regelmatig. Maar ik denk dat je altijd alert moet blijven wat je
ouders betreft en als gezin er regelmatig moet kunnen zijn. En als dat
niet kan zijn ze beter af in verzorgingshuizen.
Een vriendelijke groet,
Marieke Visser
Hartelijk dank voor de tips in geval mensen hulp nodig hebben....maar waar haal je die hulp...?
Ik begin erg moe te worden van dit soort flauwe kul adviezen.
Beste Johan,
op welke partijen stemde jij in de jaren 80 en'90 ?
Het rechts-neo liberaal beleid, waarin de afbraak van voorzieningen en arbeidsvoorwaarden is vervat, wordt sinds de Lissabon-agenda van 2000 actief door de Europese Commissie uitgevoerd en opgelegd aan de lidstaten. In ons land werd dit privatiseringsbeleid al in 82 gestart met het Akkoord van Wassenaar ..de invloed van de georganiseerde bevolking op de samenleving werd teruggedrongen en het groot-kapitaal vrij spel gegeven..(met een cumulatie aan immense vermogens tot gevolg ..)anderzijds zal de burgers een systeem van doe t zelf privatiseren worden opgedrongen..etc. etc.
misschien heb jij zelf wel jarenlang op verkeerde politieke parijen gestemd.
Bla bla bla
Ook ik werk in de thuiszorg en weet dat deze ea kwetsbare groepen beter af zijn in de thuis situatie dan in verzorgingshuizen.
Met behulp van een PGB kan veel geregeld worden en dit moet zo blijven , personeel is vaak bereid net een stapje harder en meer te zetten.
Ongetwijfeld schop ik tegen schenen aan , en toch is het de realiteit .
En ja ook familie kan belangrijk zijn en er is niets mis met iets meer gevoel voor realiteit en ja het sociale gevoel wat bij de meeste verdwenen is helaas .
De laat een ander het maar opknappen mentaliteit mag best eens veranderen
Vandaag was ik bij mijn ouders met de geriater.
Ik bespeurde alle kenmerken die vermeld stonden in het stuk en ze accepteren van mij niet zo goed hulp.
Het is moeilijk voor ouderen los te laten als je de grip om je heen verliest. Ook ik heb daar verdriet van maar ik wil ze blijven helpen. Soms is het nodig afstand te nemen om het systeem wat is ontstaan aan het licht te brengen.
Ik ben blij dat ik samen met hum huisarts de geriater kon inschakelen want ze wonen 60 km van mij vandaan. Niet iets om ze elke dag in de gaten te houden als je zelf werkt en ook een broer met autisme hebt.
Misschien Johan is dat ook wat voor jou? Mijn ouders worden nu gescreend en besproken in een multidisciplinair team.
Ik hoop voor iedereen in Nederland dat er niet eerst grote ongelukken moeten gaan gebeuren zoals; ongelukken met Canta's,gasontploffingen,gebroken nekken. Ouderen willen namelijk meestal door en de overheid maakt er dankbaar gebruik van; ze moeten ook overal eerst toestemming voor geven voor je kan handelen maar als ze dat niet meer inzien hou je , je hart vast.
Mijn man is al voor de rest van zijn leven gehandicapt aan zijn hand doordat een scootmobiel hem heeft aangereden op de fiets.
In 2008 is mijn vader in het voorjaar in mekaar gestort en tot aan zijn dood heb ik hem met mijn moeder, een zus, die verpleegster is geweest en 1 zus die de bureaucratische toestanden rondom de zorg regelde ( dat is heel wat !) verzorgd. een hele opgave naast drie betaalde banen, een OV-staking ( 2 x met fiets van Den Haag naar H bij Gouda =60 km).
Nu is mijn moeder slechter aan het worden en ga ik ondanks alles 1 keer in de twee weken haar opzoeken en aanvullende hulp geven. Gelukkig komt de thuiszorg twee keer per dag en zorgen ook mijn andere broers en zussen ook voor moe: bezoeken,moe meenemen op uitjes etc.
Maar dit is niet genoeg. Eigenlijk zou ze naar een zorginstelling moeten waar er vast personeel is die haar controleert op inname eten en drinken en uitscheiding ervan. Maar dat mag niet meer van dit hopeloze kabinet.
Dit kabinet kan wel de zorginstellingen voor ouderen die zich gedeeltelijk kunnen redden sluiten maar beseft het kabinet ( dus niet ) dat het zelfstandig laten wonen van ouderen ook geld kost ?: uitdroging van ouderen omdat ook de thuiszorg voornoemde controles niet kunnen uitvoeren,: vaak gevolgd door ziekenhuisopnames, valpartijen of andere opnames omdat zelfstandig wonende ouderen vaak een hele tijd op de grond liggen voor ze gevonden worden omdat ze niet in de gelegenheid zijn om alarm te slaan.
Ik werk zelf in de zorg en af en toe denk ik: Ik werk vaker voor mijn zorgvragers dan voor mijn moeder: ik voel me schuldig dat ik niet meer bij haar kan zijn. Belastingen etc moeten ook betaald worden !
Ik moet wel zeggen dat ik er trots op ben dat ik veel tijd in de zorg voor mijn vader heb gestoken: ik ben letterlijk en figuurlijk dichter bij hem gekomen: aanraken lichaam en intense contact in de laatste maanden tot in zijn stervensuur.
Dit gevoel is, nu ik mijn moeder naloop, een bron van kracht maar ik weet wel dat dit veel energie kost: na het overlijden van pa heb ik een van mijn drie banen opgezegd, alleen noodzakelijk uren betaalde arbeid verricht mijn activiteiten voor de wijkorganisatie Moerwijk opgezegd om in mijn vrije uren geestelijk en lichamelijk bij te komen.
Dit kabinet rekent op mantelzorg maar daarvan krijgt de samenleving de rekening gepresenteerd door uitval van mantelzorgers uit het arbeidsproces ivm overbelasting !!!
Dit bewijst dat de dames en heren politici die 24uurs zorg kunnen betalen, totaal geen idee hebben wat er buiten de politiek in de samenleving afspeelt !
Ester en paul,veel kracht en steun voor jullie de komend tijd.De regering heeft geen plank maar een heel bos voor hun kop.Wat als ze zelf een partner hebben wat zorgbehoevend is?juist.Met geld kun je wel de benodigde zorg kopen.Dan zeg ik op mijn beurt schaf dan de klasse zorg maar weer in dan is t voor iedereen duidelijk wie de bedeelde en minderbedeelde zijn.Want nu rekent iedereen erop dat ze de benodigde zorg krijgen,en wordt dat door geld en burocratie onmogelijk gemaakt.
Momenteel verblijft mijn moeder na een doorgemaakt CVA op een reactiveringsafdeling in een verpleeghuis. De zorg thuis is misschien moeilijk vol te houden maar de zorg in een verpleeghuis is echt niet veel beter! Zorgvragers die niet zelf naar toilet en hun behoefte ook niet lang kunnen ophouden wordt rustig gezegd even te wachten omdat het personeel eerst moet eten. Met als gevolg dat de betreffende persoon zijn behoefte laat lopen, in een huiskamer. Hoe mensonterend en hoe schokkend dat het personeel eigen behoefte belangrijker vinden dan die van de zorgvrager. Ik ben er van geschrokken.
Het is dat mijn moeder niet mee naar huis wil maar anders haalde ik haar direct daar weg. Helpen met eten? Alleen als er tijd is. Terwijl de zorgvrager het zelf niet kan. De basis van de zorg is echt minimaal!! Plas maar in uw inlegger wordt regelmatig gezegd. Ik vind het te triest voor woorden.
reactie voor Janna.
ik werk als vrijwilliger ook in een verpleeghuis,
ik herken het wat u zegt.
ik begeleid een mevrouw maar zij vergeet te eten.
Het eten van 12 uur staat om 15.00 uur nog onaangeroerd op de tafel.Er is geen tijd om mevrouw te helpen ik hoop dat het gauw weer beter gaat met uw moeder.
Het wordt tijd dat we ook onze eigen verantwoordelijkheid nemen en niet de zwarte piet bij de overheid neer leggen. Het probleem van de zorg zullen we met elkaar moeten oplossen. Het is niet alleen aan de overheid. De overheid heeft jarenlang zorg gehad voor de zorg maar dit is financieel gewoon niet meer haalbaar. We zullen moeten wennen dat wij ook aandeel hebben in het probleem en de oplossing. Het is tijd voor nieuwe initiatieven met oog voor de mensen die zorg nodig hebben en voor mensen die zorg geven. Ik ben zelf werkzaam in de zorg, had een vader met Alzheimer en heb een zoon met autisme.
Anneke, ik snap dat het moet maar wel verantwoord en met respect.
Waar het gevaarlijk gaat worden en kinderen het niet voor elkaar krijgen omdat het loslaten zoveel strijd kost hebben we echt geld en extra hulp nodig.Ik wil geen kind zijn die zijn ouders de huid vol gaat schelden omdat het na 3 jaar poging om het makkelijkere en veiliger voor ze te maken het nog niet lukt.
Ik denk dat de zorg wel minder geld hoeft te kosten.
Ik heb geen dure besturen nodig, geen managers en zeker niet van buiten de zorg. Geen reserves op de banken of in bouwprojecten en geen vertrekbonussen (die horen namelijk in de profit sector en niet in de zorg die ook van mijn belastinggeld word betaald) Ik heb liefdevolle mensen aan bed nodig en meer zodat het werk minder stress geeft er aandacht voor de oudere is. Ik denk dat het bij de mensen in zorg al een verbetering is als er een grote werkvloer aanwezig is en je weer met plezier aan het werk gaat met je medemens.
Er valt zoveel te halen uit de zorg als je de bovenkant weg haalt.
Ps. ik werk ook nog in de zorg, al 30 jaar
Mijn moeder kon niet voor zichzelf zorgen toen mijn vader in het ziekenhuis lag. Ze had het zelf niet door, maar wij kinderen hadden afgesproken dat er altijd een van ons bij haar was. Dat is echter op langere termijn niet vol te houden. Huisarts deed niets omdat ze zelf geen hulpvraag had, ze maakte zich alleen zorgen om mijn vader.
Gelukkig is die weer uit het ziekenhuis gekomen, maar het heeft me wel wakker geschud: als er echt iets aan de hand is, dan staan wij als kinderen er alleen voor. Ook al wonen we allemaal in een andere uithoek van het land.
En hebben we zelf hulp nodig.
Een zorg die blijft groeien. Natuurlijk hebben ouderen hulp nodig. Ik vind het vreselijk als ouderen alleen komen te staan, dus vereenzamen, slecht voor zichzelf zorgen en uiteindelijk niet meer willen. Discussiëren hierover is heel goed. Hoe meer aandacht hoe beter. Mijn vader had hulp nodig na enkele CVA's te hebben gehad. Hij woonde in het oostelijk deel van het land, zijn kinderen deels in het westen. Unaniem hebben wij besloten hem naar het westen te halen. Het moment van zijn verhuizing heeft mij aan het denken gezet om een bedrijf te starten en inmiddels ben ik drie jaar ondernemer en begeleid ik senioren met het vinden van een geschikte woning, de verhuizing, het interieur en het inlichten van alle instanties. Ik bezoek nog altijd mijn klanten voor een praatje. Overigens, niet voor iedereen is het weggelegd te verhuizen. Maar als het kan, doen!
Dagopvang voor ouderen is een leuk initiatief lijkt me, aansluiten bij de mensen met de vragen die horen bij het ouder worden. Kwaliteit van Leven aan de dagen toevoegen als dagen aan het leven worden toegevoegd.
Denkt U dat er regelarme huiselijke dagopvang bestaat voor ouderen met geheugenproblemen? Ver weg van de "ziekelijke" zorgindustrie...
Ik las in een reaktie de vraag: waar vind je die hulp?
Een tip: er zijn op dit moment veel zzp-ers, waarschijnlijk ook bij uw ouders in de buurt, die persoonlijke maar ook professionele ondersteuning bieden.
Soms kan dat uit ogb, maar ook particulier kan het lonen, bijvoorbeeld als u anders een dag vrij had moeten nemen ergens voor, net als dat slecht uitkomt.
Ik ben zelf zo'n zzp-er en geniet van de rust en persoonlijke aandacht die ik kan bieden.
Let wel op referenties, scholing, VAR verklaring, evt keurmerk.
robert mooi gedaan. jE BENT EERLIJK. het klikt of het klikt niet en niet voor iedereen is het weggelegd.
om op zon leeftijd te verhuizen is nogal wat. ondertrouwd en afhankelijk. mooi dat je dat doet. het is niet alleen een verhuizing het is ook een leven om achter te laten. voor sommige althans. fijn dat je er aandacht aan besteedt en uit je gevoelservaring er mensen mee helpt
Hey Robbert,
inderdaad goed bezig !!
Heb je nog tips of ideeën, hoe ik zelf in mijn woonomgeving in Apeldoorn ook iets dergelijks op kan zetten. Of andere mensen meer kan helpen bij het invullen van hun eigen vrije tijd?
Robert,
ook mijn ouders worden zorgbehoevend, en ik pieker me suf hoe dat zal moeten: zij wonen voor mij aan de andere kant van het IJsselmeer, te ver om op den duur de zorg te kunnen bieden die ze nodig hebben.
beiden verhuizen ( ze wonen dus niet samen) lijkt ook vooralsnog een onoverkomelijk probleem,omdat ze beiden niet in 1 huis willen wonen.
Ik zou graag eens een gesprek aangaan met ideetjes op dat vlak.
Dit is de site voor PGB 's, Marijke. Als je ouders erg zorgbehoevend raken kun je zorg en/of aanvragen via WMO en volgt een keukentafelgesprek.
Je ouders moeten dan aangeven waar ze hulp bij nodig hebben. Dat is vaak moeilijk voor hun dus is het belangrijk dat er een zoon of dochter of belangenbehartiger bij is.
Als er een indicatie is betaalt de verzekering (deels) het PGB (persoonsgebonden budget) en kunnen ze zelf een zorgverlener kiezen en zelf bepalen wanneer ze zorg e/o begeleiding nodig hebben en waarvoor. Het vraagt wel wat administratieve rompslomp.
Meer info omtrent PGB vind je op de site van Per Saldo
p.s. De gemeente zal eerst proberen overal vrijwilligers te krijgen. Alsof ze altijd voor het oprapen liggen. Dat is natuurlijk prima voor een boodschapje of stukje wandelen o.i.d. maar voor structurele zorg e/o/ begeleiding kun je toch beter iemand hebben die daarvoor opgeleid is.
Verder sluit ik me aan bij Karin
Zelfstandig kleinschalige woonvoorziening opzetten.
Maar die regels daar wordt je niet goed van, leuk idee
dan roep de gemeente, ho, ho., denk aan de verzekering die
je moet hebben, want als............... en ga zo maar door
op den duur durft niemand meer een idee uit te voeren
veel te veel regels en hoge huur.
Maar ja, dan maar afwachten met elkaar tot dat er iemand niet
meer in de hand te houden valt.
Ik heb toch nog iets positiefs te melden.
Ging bij de organisatie waar ik gewerkt heb op een advertentie af voor
deelname koken en koffie schenken , maar de oproepovereenkomsten zijn ingetrokken, werk wordt vrijwilligerswerk ( verkapt want zo moest ik het niet zien.)
Lang verhaal kort te maken. Een familie koop zelf een vrijwilliger in.
en werk nu als z.z.p. er met een Var. r.o.w. voor deze meneer.
Inkopen kan ook nog, ondersteuning familie. ( Hoeft niet altijd duur
te zijn.Het geeft ook kwaliteit met elkaar )
Ik heb jaren met veel emotie maar toch met heel veel liefde mijn
ouders ondersteund, in verzorging- en verpleeghuis. Ze werden
apart verzorgd. ( Wie verzint zoiets, maar voor de aanpassing van de
zorg konden ze niet meer bij elkaar blijven ) Zijn bij elkaar 63 jaar getrouwd geweest. Zelfs is er nog eens een advies geweest om te scheiden
van elkaar zodat zij elk een hoger zakgeld overhielden. Dat nooit zei mijn vader en moeder en vreven dan maar met hun handen in hun ogen.
Hoe kan het toch gaan in het leven.
Zorg verlenen via PGB is veel goedkoper dan ZIN. Bij de plaatselijke thuiszorgorganisatie is het uurtarief €60,00 - €65,00. Bij PGB-verpleegkundige is dit vaak de helft. Waarom? Omdat een zzp 'er geen of veel minder overheadkosten heeft.
Toch maakt het rijk het de formele zzp 'er steeds moeilijker. Wij moeten aan dezelfde eisen voldoen als van grote organisaties.En dan horen we het ook nog eens te laat en is het allemaal heel onduidelijk (AGB-code, klachtenportaal enz.) En voor bijna alles willen ze weer geld zien.
Helaas draait het allemaal om geld en indekken. Lang leve deze regering (maar niet heus). Zelfs als het je moeder met dementie is die slecht wordt verzorgd in een tehuis en het dus van dichtbij hebt meegemaakt (staatssecretaris van Rijn) kijk je nog de andere kant op.
Nou, ik moest dit even kwijt. Voor de cliënt heb ik gelukkig wél veel positieve energie.