Over Marije
Ik ben Marije en ik heb jarenlang via een PGB gewerkt voor een man met de spierziekte van Becker. Hij is een aantal jaar geleden komen te overlijden en sinds vorig jaar was ik aan de slag gegaan voor zijn broer, die dezelfde ziekte had. Hij is helaas ook onlangs overleden.
Het werk bij beide heren gaf mij veel voldoening. Ik had een klik met ze en ik mis ze. Ik vond het fijn om zo dicht in iemands (privé)leven te mogen komen. Om ze, samen met zo'n ontzettend lief team, te helpen om hun leven invulling te geven. Helpen met douchen, wassen, aankleden, het bakken van een ei, het oppakken van wat huishoudelijke klusjes, het maken van een cryptogram, soms ook rondjes weg, naar de bioscoop of het draaien van slaapdiensten. Ook deed ik wat verpleegkundige handelingen, zoals het uitzuigen van slijm uit de longen (beide zaten aan permanente beademing).
Ik hou normaalgesproken niet zo van flexibel werk, maar door het nauwe contact dat je met elkaar opbouwt, heb ik het bij beide mannen nooit vervelend gevonden om eens een extra (slaap)dienst te draaien. Het voelde niet als werk, je was er gewoon voor ze.
Ik vind het mooi dat als je zo dicht bij iemand komt te staan, je ineens gaat zien wat mensen, die op het eerste gezicht vrijwel niets kunnen, allemaal kunnen en doen. De beperking valt weg en je ziet gewoon de mens die hij of zij is. Je voelt geen medelijden meer met iemand, maar medeleven. Ik heb hen misschien geholpen, maar zij mij ook. Ik heb heel veel van ze geleerd.
Naast deze ervaringen heb ik ook nog enige tijd in een verzorgingshuis gewerkt. Ik heb daar op meerdere afdelingen gewerkt, zowel met dementerende mensen als ouderen met somatische klachten. Het was leuk om bij zoveel verschillende mensen over de vloer te mogen komen, maar de intimiteit die je opbouwt als je voor een langere periode voor één persoon zorgt, daar krijg ik meer voldoening van. Voor mij is het belangrijk dat je een klik hebt met elkaar, dat het voor beide goed voelt.
