Zorgkantoren doen hun werk niet
De zorgkantoren gaan over de knie!
Ja… de NZa is ontevreden over de manier waarop de zorgkantoren hun werk doen. Of liever: niet doen. Ze besteden hun werk waarvoor ze bestáán uit aan zorginstellingen. Jahaa… maar dat is niet de bedoeling! Hoe weten die kantoren dan wie er het meest dringend langdurige zorg nodig heeft en wie er nog wel even kan wachten?
Een zorgkantoor wordt geacht de WLZ uit te voeren. Ze hebben een lijst met mensen die langdurige zorg nodig hebben en waarop ook staat aangegeven of iemand die in natura of via een PGB wil ontvangen.
Wat blijkt nu, na onderzoek van de NZa? De meeste kantoren hebben geen flauw idee wie er op de wachtlijsten staan en hoe dringend hun zorgvraag is. Ja, als je een ander het werk laat doen… Lekker dan, de zorginstellingen regelen die lijst wel even, hoe kan dan worden gecontroleerd dat de mensen op de juiste plek terecht komen? De ene instelling is de andere niet, de ene zorg is de andere niet en elke instelling wil wel al haar bedden (of kamertjes) gevuld zien. Toch? Goed voor de exploitatie. En geef ze eens ongelijk!
Uit het NZa-onderzoek blijkt ook dat mensen die langdurige zorg nodig hebben, helemaal niet weten dat ze daarvoor bij het zorgkantoor moeten zijn. Ze weten helemaal niet van het bestaan van een dergelijk kantoor af! Logisch, de kantoren blijven vrijwel allemaal buiten beeld, de goede niet te na gesproken, want die zijn er natuurlijk ook!
De NZa is van mening dat de situatie zoals die nu bestaat, tot onverantwoorde situaties kan leiden. Die uitbesteding aan zorginstellingen brengt risico’s met zich mee. Mensen kunnen buiten het zicht van het zorgkantoor vallen, waardoor ze niet op tijd de zorg krijgen die ze nodig hebben. Plus… als je het beheer van de lijst overlaat aan de instellingen die deze mensen moeten verzorgen, is er de kans dat er wordt geruild en gepingpongd van jewelste. Dat is geen conclusie van de NZa, zeg ik er meteen bij, maar van mezelf. Je hebt weinig verbeelding nodig om je voor te stellen dat er gewheeld en gedeald wordt onderling. Onder het genot van een kopje thee misschien? Koekje erbij? Neem jij de heer X dan neem ik die mevrouw Y wel…
De Nederlandse Zorgautoriteit (lekker streng in de weer) heeft de betrokken zorgkantoren gemaand om structurele maatregelen te nemen waardoor ze hun taken naar behoren weten uit te voeren. Ik zeg: zakgeld voor een maand inhouden en ook een maand huisarrest! Dan is het meteen met die flauwekul afgelopen! Het zijn onze belastingcenten, dus mogen die kantoren wel eens stukken beter hun best gaan doen!
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Dat is geen nieuws dat is al heel lang zo en dat zijn er wel meerdere instantie
Het zijn niet alleen de zorgkantoren, de gemeenten doen dit ook. Bij de gemeenten is zelfs de prijs bepalend en niet de kwaliteit.
Het is inderdaad geen nieuws. Zorginstellingen praten alleen hun eigen richting op en kijken niet naar het belang van de patient/client. Sterker nog, ook als iemand nog thuis woont met een WLZ en de WLZ is ondergebracht bij een zorginstelling, moet je als thuiszorgorganisatie door het stof om je geld betaald te krijgen voor de geleverde zorg. Heb ik zelf meegemaakt....ze betalen gewoon niet uit! Het is te gek voor woorden dat dit kan!! Graaien...daar zijn ze goed in, belang van de patient staat onder aan en naar kwaliteit van zorg kijken we al helemaal niet meer.
Het is idd te gek voor woorden,van wat er afspeelt in de zorg,als je als persoon een keuze moet maken,na info,kies je voor het beste,en dan er achteraf achter komen,dat je n grote fout hebt gemaakt,dan voel je de vloer onder je voeten verdwijnen
Oud verhaal.
Jammer dat de nationale hulpgids hier nu pas achterkomt.
Inderdaad bestaan problemen bij overheidsinstanties al veel langer dan een decennium:
Steeds 3- 4 keer bellen om achter het juiste antwoord van je vraag te komen, ook bij het Zorgkantoor bijv.
Binnen 2,5 jaar tweemaal in beroep moeten gaan voor dezelfde fout bij het Zorgkantoor en beiden worden dan gegrond verklaard.
Zegt u deze voorbeelden, als druppels op gloeiende platen misschien iets?
Heeft een moeder, mentor, bewindvoerder én mantelzorger van haar kind met (in mijn geval zelfs dubbele) beperking dan niet genoeg te doen?
Een fulltime betaalde baan zat er voor mij nooit meer in.......desondanks toch nog een fikse burnout gekregen.
Bovenstaande reacties klinken mij vrij onbekend in de oren. Inderdaad werd in eerste instantie de omvang van de zorgvraag opgenomen en ingediend door een zorginstelling maar daarna zijn voor de transsitie door de gemeente Lelystad wijkteams ingesteld die elk een deel van Lelystad bediend. Ik heb jarenlang PGB (hh en later even bg) via WMO en zorgverzekering gehad. Vanaf eind 2014 kreeg ik iemand van het wijkteam toegewezen (deze werkte normaal voor MEE maar was nu tijdelijk uitgeleend) die mij ondersteunde bij alle formaliteiten ("Keukentafelgesprek", formulieren invullen enz.). In 2015 ging mijn lichamelijke conditie behoorlijk achteruit waardoor men tot de conclusie kwam dat ik in aanmerking kwam voor de WLZ. Dat is vrij verlopen door samenwerking met CIZ, wijkteam medewerkster en zorgkantoor. Ik vermoed dat men zich beter meteen kan wenden tot een MEE kantoor om alle nodige info te krijgen over wat er kan en mag en onder welke zorgwet men eventueel valt.