In stukken, overpeinzingen van een bijzonder incompleet locked-in syndroom

In stukken - een fraai stukje dramatiek (?) - verwijst niet, zoals velen mogelijk denken, naar mijn leven dat nu na mijn 'ongeluk' waarschijnlijk wel in stukken zal liggen, of zelfs zou móéten liggen, aan de hand van de door ons gehanteerde standaard voor een gelukkig leven. Invaliditeit is daarin volgens mij immers een behoorlijke 'hoort niet', en het zal dan ook nauwelijks bestaan in iemands leven als men daarin niet direct geconfronteerd wordt met een gehandicapte vriend, familielid of kennis. Ik las wel eens dat wanneer iets niet reëel is voor iemand - wanneer iemand ergens geen realiteit op heeft - het daarom ook niet bestaat voor hem of haar. Zo was het in elk geval vroeger ook voor mij - gehandicapten bestonden eigenlijk niet in mijn wereld, ze waren gedurende mijn 'gezonde leven' daarom van geen belang. Nou, dat is inmiddels dus wel anders geworden.

Oefenen

Hoe het ook zij, het tegendeel is het geval. Ondanks lichamelijk ongemak en lichamelijk onvermogen voel ik me doorgaans minstens ongeveer even gelukkig als voorheen, en, wat ik bovendien juist wel prettig vind, in zekere mate ook 'los' van een druk maatschappelijk bestaan vol van allerlei zinvolle en minder zinvolle verplichtingen en patronen. Het is dus niet louter kommer en kwel en 'had ik maar geen...'. De huidige realiteit, mijn 'nieuwe leven', schijnt door mij dan ook erg gemakkelijk en vrij moeiteloos geaccepteerd te zijn geworden, zonder dat ik daarvoor overigens veel inspanning heb hoeven leveren. Misschien afgezien van mijn niet-aflatende oefenen en de vooruitgang daaruit, hoewel het af en toe lijkt of die vooruitgang sowieso toch wel plaatsvindt, en niet echt duidelijk een gevolg is van dat oefenen, maar eerder iets onvoorspelbaars, en wellicht iets dat meer nog een gevolg is van natuurlijk herstel. Maar door dit oefenen weet ik op zijn minst in elk geval wél de hoop op herstel levend te doen houden. Elementary, my dear Watson.

Anekdotisch

'In stukken' verwijst slechts op de eerste plaats verkeerdebenerig naar de anekdotische, zeg maar hap-snap, manier waarop deze stukjes genoteerd zijn, ook al in een poging mijn verhaal opnieuw voor derden op te schrijven opdat zij het wiel dan misschien niet helemáál opnieuw hoeven uit te vinden. En een beetje om te laten zien hoe het misschien óók kan, zonder overigens veel pretenties te hebben in die richting.

Vroeger-nu

Daarnaast verwijst 'In stukken' ook wel naar de mijlenver uit elkaar liggende, heel verschillende stukken - hoofdstukken zou je kunnen zeggen - van mijn leven, waarin ik me nu amper nog kan herinneren, of preciezer nog, kan voorstellen, hoe het vroeger was, waarschijnlijk door het onontkoombare van mijn huidige realiteit. Van dartel, uiterst beweeglijk, succesvol en onafhankelijk naar verlamd, verslikkend, lachend en huilend. En deze laatste vier niet zelden tegelijkertijd. Niet per sé minder intens dus, maar wel minstens zo vermoeiend voor mezelf en voor mijn directe omgeving. Never a dull moment. Hoewel een leven dat zijn voortstuwende kracht er op de eerste plaats in vindt te weten dat er ook meisjes bestaan, en dat die ook veroverd kunnen worden, zeer zeker ook zijn interessante kanten had. Zonder daarbij overigens de indruk te willen wekken van, of een vrijbrief te willen geven voor, ontrouw of lichtzinnigheid.

Autobiografisch

Dit blog heeft natuurlijk allereerst een autobiografisch karakter, maar dit wordt mogelijk wel gekenmerkt door mijn nogal afwijkende gezichtspunt op velerlei zaken. Of zoals we hier op een muurtegeltje hebben staan: 'je hoeft niet gek te zijn om hier te werken, maar het maakt het wel een stuk gemakkelijker'...

Geheugen

'In stukken' zou ook kunnen verwijzen naar de hier en daar wellicht tamelijk fragmenteuze staat van mijn geheugen, dat op zijn minst met een korrel zout genomen zou mogen worden, met name als het om bepaalde feitelijke gebeurtenissen gaat. Kort na mijn herseninfarct liepen in het ziekenhuis nachtmerries en werkelijkheid een poos naadloos in elkaar over, zodat ik toentertijd niet wist of bepaalde dingen écht waren of slechts gedroomd, en dit en de vele soorten medicatie, narcoses en operaties zullen haar sporen zeker hebben achtergelaten. Maar in dit blog komen veelal mijn ideeën aan het licht, en mijn opinies, en niet op de eerste plaats de feitelijke gebeurtenissen, en overigens heb ik waar nodig de feitelijke gebeurtenissen laten checken met behulp van andermans geheugen of zélf feiten gecheckt in de officiële nieuwssites, dus ik ben van mening dat de lezer redelijk gevrijwaard blijft van enige onjuistheden in de verschillende verhalen die ik ophang.

Ik hoop dat jullie met plezier mijn verhalen lezen!