Het vege lijf gered

De Heer

Zondag gingen we naar een tweedehands kledingbeurs op het Rokin. Tenminste, dat wílden we. De Heer beschikte weer eens anders (ik heb nog menig - rotte - appel met hem te schillen, áls ik dat zou willen. Maar dat wil ik niet, ik heb het hier zeker, en meestal vol enthousiasme, naar gemaakt.) Midden op de Dam viel van het een op het andere moment mijn rolstoel stil. Met een schok stond ik daar maar te staan, midden op het fietspad. Bewegingloos. Dood - niets - nada. Het leven om mij heen ging gewoon door, er was zelfs een drukte van belang. Ola belde, sprak en maakte afspraken met de rolstoelreparateur en de rolstoeltaxi. Ondertussen observeerde ik de winkelende medemens in kudde. Veel meer viel er niet te doen, op mijn rolstoel die niet meer aanging, daar midden op de Dam. Op het drukste shopping weekend van het jaar, had ik gelezen. En ik vroeg mij af 'wat bezielt mensen juist dán te gaan winkelen?' En, 'dan ga je toch op een andere dag?' En, 'waarom juist dáár?' De kuddologie heeft vast een passend en interessant antwoord op al deze vragen.

Beurs

Ola haalde de rolstoel van de rem en één van de mannen uit ons gezelschap rolde mij handmatig richting Beurs om bij een cafeetje annex kapsalon in de buurt te wachten op de rolstoeltaxi. We dronken buiten (het was niet koud) thee en koffie. Daarna werd ik dichter naar de afgesproken afhaalplek gerold. Op een gegeven moment kwam de rolstoeltaxi. De chauffeur rolde me behulpzaam het liftje op en gaf me, eenmaal boven, een zetje, de rolstoelbus in, terwijl hij en de anderen beneden stonden. Ik 'crashte' tegen een passagiersstoel en kwam daartegen tot stilstand. Met mijn voet ertussen. Pijnlijk. Dat geeft al stof tot nadenken.

Het vege lijf

We reden verder zonder problemen naar huis en Ola vroeg de chauffeur of hij mij tot de voordeur van ons complex wilde rollen. Dat was geen probleem. Bij aankomst thuis werd ik het liftje opgerold, maar mijn rolstoel (die eerder van de rem was gehaald, zeg maar, in zijn vrij gezet, om deze handmatig te kunnen duwen) dreigde door te rollen, en van het liftje af, de 'diepte' in. Vloekend redde de chauffeur achter en beneden mij het vege lijf. Zijn eigen, wel te verstaan. Het míjne werd gered doordat Ola, die aan de voorkant van mijn rolstoel en binnen in de rolstoeltaxi was gebleven, de rolstoel net op tijd, en in een fractie van een seconde, weer op de rem zette. Waardoor het rollen stopte en mijn val van het liftje werd voorkomen. En zo redde zij mijn vege lijf. 'Veeg' is een oude term die alleen nog voorkomt in vaste uitdrukkingen, zoals 'een veeg teken', wat niet veel goeds voorspelt, of 'het vege lijf' wat ook al bedreiging voor lijfsbehoud inhoudt.

Gemoedsgesteldheid

Hoewel je toch zou veronderstellen dat zo'n chauffeur veel meer ervaring zou hebben om effectief op te treden, redde zíj mij het vege lijf. Ik kan mijzelf dan ook wel met een gerust hart aan haar overlaten. Daar ben ik nu wel van overtuigd. De meer of minder, en zonder twijfel heel mooie kwalificaties die hierbij ogenschijnlijk een rol spelen, laten iemand namelijk toch niet per sé ingrijpen. Ofwel iemand anders het vege lijf redden. Ik vertrouw daarvoor meer op iemands algemene gemoedsgesteldheid, communicatievermogen, alertheid en zorg. Interessant hè? Er zijn nu al verschillende personen die mij niet-beroepsmatig min of meer het leven hebben gered. En bij wie ik het gevoel heb in de schuld te staan. Zoals ik eerder enkele anderen uit de hoge nood heb geholpen. Een soort van boontje komt om zijn loontje?

Chauffeurs

Over het algemeen ben ik trouwens super tevreden over de chauffeurs, en met name dus over de chauffeurs van dit bedrijf. Ik ken hen als zeer terzake kundig, zorgzaam, goedgemutst en dáár voor de klant. Waar ik nogal eens mijn twijfels heb bij een andere afdeling van hun, heb ik dat slechts hoogst zelden bij de chauffeurs. Aan hen zal het dan ook niet liggen dat wij af te leggen afstanden zoveel mogelijk per rolstoel/fiets proberen te bestrijken, en wij zijn tot onze grote tevredenheid ook al een paar keer per trein wezen reizen. Het personeel van de NS dat me de trein in- en uitlaadt, is tot nu toe alleen maar uiterst stipt op tijd geweest.