Halsbandzorg

Een paar weken geleden hadden we een weekend lang drie (klein) kinderen, een hamster en een hond.

De kinderen ken ik. Hamsters heb ik eerder gehad. Maar een hond? Ik ben niet opgevoed met honden. Ik houd niet echt van honden. Zeker niet van kleine honden. Grote vind ik nog wel gaan, maar kleine? En ik snap niets van honden. Nadat ik als kleuter gebeten ben door een poedel ben ik ook nog bang voor honden.

Dan vraag je je af, waarom haal je het aan dan?

Dat is dan weer makkelijk te verklaren. De moeder van mijn schoondochter is ziek. Ernstig ziek en ergens binnenkort staan de kleinkinderen “floeps” voor de deur. Hoogstwaarschijnlijk midden in de nacht en dat zullen we dan ook wel weer regelen. Bedden zat en een hamster zetten we wel op het kastje. Maar behalve de hamster heeft mijn schoondochter ook konijnen, kippen, vogels en honden. Drie kleine honden. Mijn zoon heeft, naast zijn gezin met het kleinvee, één grote hond. Genaamd: Ben.

En we hadden een mooie ongeschreven regel: Mijn dochter loopt voor van alles naar mij en mijn man. Mijn zoon is vaker bij zijn schoonouders want mijn schoondochter en haar ouders zijn vier handen op één buik. Haar ouders hebben ook van die kleine honden. Dus in de vakanties fiets ik langs voor de vogels en konijnen en de honden gaan naar haar ouders. Prima regeling en uiteindelijk kunnen we er met z’n allen goed mee leven.

En toen ging het mis. Goed mis en niet meer terug te draaien.

Naast het verdriet waar iedereen mee moet dealen zijn er ook praktische zaken te regelen. Heel veel praktische zaken en……..de hond! De kleine honden kunnen nog wel terecht in de familie van mijn schoondochter. Daar hebben meerdere tantes en nichtjes van die hondjes. En ik wil ze echt niet hebben. Maar Ben is een probleempje. En juist Ben vind ik wel een leuk formaat hond. Als je dan toch een hond wil moet het ook een hond zijn nietwaar?

Tot nu toe gaat het goed. Ik ben nog nooit zoveel in het park geweest.

Mijn buren denken dat we een hond hebben aangeschaft en iedereen in het park begint meteen tegen me te babbelen. Over honden en hoe leuk dat is. Ik denk daar echt heel anders over maar men is er van overtuigd dat we na deze logeerpartij “Om” zullen zijn. Want van een hond heb je pas echt plezier. Dat is nog wel een dingetje trouwens want de hond is nog erg jong. Maar wel al heel groot en sterk en hij luistert erg slecht. Bovendien is hij een vuilnisbakkenras uit Spanje. Daar is mijn zoon helemaal gevallen voor deze hond die daar als pup in een opvang zat. Hij heeft dus nog wel wat opvoeding nodig en ik weet niet hoe dat moet. Gelukkig snapt de hond ook niets van mij. Hij vindt mannen leuker. Daarbij gedraagt hij zich beter. Hij vindt dus Geert leuker. Ik ook, want die trekt me gelukkig niet iedere keer abrupt de struiken in of springt tegen de pui als er een kat in de tuin loopt.

Gelukkig had het weekend maar drie dagen en werden de kleinkinderen, hamster en hond weer opgehaald door mijn zoon.

De kleinkinderen deden dat af met: “Hoi pap, alles oké?”. De hamster sliep rustig door en Ben? Door het dolle heen, zo blij! Van voor naar achter door het huis toen hij de auto hoorde. Over de salontafel en de banken. Zelfs helemaal op de vensterbank zat hij. Schade? Twee vazen een beeldje en een glas cola. Dat is dan weer mazzel want de pui bleef heel en mijn schoondochter is een begenadigd keramist. Vazen en beeldjes zat en ze bakt er met liefde nog een paar mits Ben maar langs mag blijven komen.