Blog: klagen helpt niet
Zelfbeklag doen op deze plaats is niet netjes. Het is ook niet mijn bedoeling om mij als uiterst triest geval neer te zetten. Maar iemand vroeg me laatst of ik mijn verhaal wilde doen, voor een hele grote groep mensen. Mijn verhaal als ondernemer in de zorg tegenover een hele grote groep andere ondernemers in de zorg.
Want er zijn nogal wat mensen actief in de zorg. Meestal, net als ik, als kleine ondernemer. En, laat ik het bij mijzelf houden, geen briljante ondernemer. Dat komt omdat ik mijzelf op de eerste plaats als “mens die anderen helpt” zie. Dat daar een rekening van moet komen en dat ik daar van moet eten en drinken, tja, dat moet maar. Maar dat geld verdienen is voor mij, en ik vermoed ook heel veel andere ondernemers in de zorg, niet de grootste motivatie.
Ik schreef hier al eens dat er bitter weinig mensen bestaan die puur voor een glansrijke carrière met dito verdiensten de zorg in zijn gegaan. Het is bijna altijd een roeping. Dankbaar werk in de zin van, dankbaarheid in het dagelijkse leven van een ander mens. En toch vroeg iemand me om mijn verhaal te doen en zelfs ik met mijn grote mond moet daar nog steeds over nadenken. Het liefst doe ik het niet. Wat hebben wij, zelfstandige ondernemers in de zorg, nou te klagen? Uiteindelijk zullen er mensen moeten zijn die bij anderen de steunkousen aantrekt. Of de zuurstoffles vernieuwd. En er zullen altijd mensen zijn die net dat duwtje in de rug richting een leefbaar leven nodig hebben. Nederland vergrijst. Dus zal de zorg, economisch gezien, als sector in omvang en belang toenemen. Oftewel, je kunt straks een hoop geld verdienen in de zorg.
Oja? En waarom wordt die zelfde zorg nu dan tot op het bot uitgekleed? Waarom is de werkdruk door, gemaakt, personeelstekort in verzorging en verpleeghuizen dan bijna misdadig hoog? Waarom krijgen thuiszorg- medewerkers/sters dan schandalig strakke tijdschema’s om hun werk op een dag af te krijgen. De opdrachtgevers in de gezondheidszorg willen graag het beste van het allerbeste, en het liefst voor niks. Wie zijn die opdrachtgevers dan? De zorgverzekeraars? De immens grote verpleeghuisinstellingen? De super sociale thuiszorgorganisaties? De “als het niks kost is het goed” overheid?
Nee, lieve, lieve mensen. De opdrachtgevers zijn u en ik zelf. Want wie heeft dat rare kabinet van nu gekozen? Hoe komt het dat de politieke partijen tot op het bot toe verdeeld zijn over het onderwerp PGB? Wie betaald het salaris van die vreemde bewindsvrouw wiens beleid wel uit een glazen bol lijkt te komen? Dat zijn wij. Want het kan eenvoudig weg niet dat er iemand uw grootmoeder elke dag komt wassen, aankleden en te eten geeft voor € 7.50 per keer. En het is van de zotte dat we denken dat een mens ’s-nachts 30 zieke mensen kan verzorgen. Net zoals het onmogelijk moet zijn dat er iemand toevallig leiding geeft aan een instelling en daar bijna het tienvoudige mee verdient dan een gemiddeld mens aan wie hij leiding geeft. OK, ik zal straks wel neergesabeld worden door de een of andere deskundige uit die hoek. Het zij zo. Feit blijft dat wij het allemaal toestaan. Een kleine herinnering voor als u straks weer gaat stemmen. Alleen de zon gaat voor niets op, maar die kukelt aan het eind van de dag weer in zee.
Komen we weer bij de klagende kleine ondernemers in de thuiszorg. Waar hebben die nou over te klagen. Over het feit dat hun (geld)bron van inkomen door handjeklap en onzin verdampt is? Terwijl hun menselijke bron er nog steeds in alle moeilijkheden is. “ Tja, moet je eens luisteren mensen, daar ben je ondernemer voor ” kakelt zo’n carrière politicus dan. En dan zeg ik “ Nee, kip zonder kop, wij zijn wijkverpleegkundige, trombose specialist, sociaal verpleegkundige, schuldhulpverlener of coach-therapeut geworden om dat het dankbaar werk is. Een roeping haast.” Maar daarom is het wel zo fijn dat er een zekere vergoeding tegenover blijft staan. Het autootje waar we van klant naar klant racen loopt niet op water. En ook de belastingdienst ziet graag een veelvoud van onze verdiensten binnen komen. Want we genieten al zoveel voordelen. Eigen baas, lekker vrij, goed centje op zak..
Ik ben op dit ogenblik praktisch failliet. Geen cliënten meer, geen medewerking van ambtelijke molens. Mijn praktijk houdt op. Geen geld meer om verder te blijven studeren. Ach, ik red me wel. Want ik mag niet klagen. Ik ben nog gezond. Maar vindt die moeder met die erg drukke zoon en te stille dochter dat ook van zichzelf? Is dit nou de zorg waar ze toen voor gekozen heeft?
Of we sturen die club naar huis of we zitten hun ideeën uit. Maar klagen helpt niet. Voor u en voor mij.
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Geachte heer Pakvis, beste Peter,
Het verhaal dat je opschrijft is heel herkenbaar. Veel zorgverleners zijn geen ondernemers. Zijn bepaald niet zakelijk genoeg daarvoor en verliezen hun eigen belangen nogal eens uit het oog.
Het is in jouw geval misschien verstandig om deels te gaan werken voor een baas, en parttime je onderneming voor te zetten. Het is echt niet noodzakelijk om failliet te gaan als je gezond bent in Nederland met een kleine onderneming.
Waar dit kabinet deuren sluit, gaan er echter andere deuren open. Als ondernemer met echte kwaliteiten in het ondernemen zal je die snel genoeg gaan zien, de risico's inschatten en de kansen volop benutten. Het is alleen wel lef hebben en de gebaande paden verlaten. Da's eng, kost (heel veel) moeite en de uitkomst is onzeker. Maar tegelijkertijd wel de charme van ondernemen.
Mocht je interesse hebben, neem gerust eens contact op om erover door te praten.
Met vriendelijke groet,
Pim van der Most
MostCare
Ja...ik vraag me af waar al die mensen die dringend zorg nodig hebben, goede respecvolle zorg van mensen die tijd en hart hebben voor hen, waar ze die straks nog kunnen halen...
en ik vraag we af waar wij, PGB zorgverleners, ZZP-ers die regelmatig streng worden gecontroleerd, of via de budgethouder gecontroleerd worden die daar vaak veel extra stress door oploopt,
ik vraag me af waarom wij die gekwalificeerde zorg, niet als zelfstandige mogen leveren...moeten we failliet gaan, aankloppen bij de bijstand, de zoveelste steuntrekker die mogelijk in psychische zorg terecht kan gaan komen, dus zorg nodig heeft in plaats van kan geven. Dat kost toch meer geld??
En de mensen die PGB zorg verlenen in dienstverband, waar moeten die dan heen, als PGB straks wegvalt...naar de WW??
En wat is de 10 ueren norm en wat is het effect daarvan, kan iemand mij dat vertellen? Nee...ik klaag niet...en ik onderzoek mijn mogelijkheden wel, want de consequentie van alle bezuinigingen is wel dat er ook mentaliteitsverandeingen onstaan, dat er steeds meer openheid komt voor het idee van samenwerking i.t.t. concurrentie.
En dat we elkaar dus inspireren...
Dank je wel, Peter, voor je herkenbare verhaal, en dank je wel, Pim.
Ik wens ons alleaal dat we onze roeping kunnen blijven volgen erwijl er brood op de plank blijft. Vertrouwen...de voorzienigheid, God...die is er ook nog. Voor ons allemaal.
Als het hele systeem direct instort zullen wij 't met ons allen op moeten kunnen vangen, en vooral diegenen opvangen die er de dupe van worden, zonder daar zelf dan de dupe van te worden.
Onze roeping in deze tijd is een uitdaging!!
Hallo Pim & Peter,
Inderdaad heeft het geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten. Concentreer mij dan ook alweer een tijd op het zoeken naar oplossingen i.p.v. betogen.Het probleem = echter dat velen juist niet voor niets om bepaalde redenen zijn vertrokken bij een werkgever.Momenteel wil/moet ik best "deels" aan de slag als vpk.Maar stuit op problemen als, flexibiliteit tav mijn gezinssituatie,leeftijd[dus te duur]op een haar na 50. Dan zit ik nog met de criteria vd belastingsdienst t.a.v. de VAR. Aantal uren,aantal clienten enz. Ben je eenmaal de goede VAR kwijt dan is het behoorlijk moeilijk om deze weer terug te krijgen, weet ik uit ervaringen van collega's de afgelopen jaren.Niemand zit te wachten op het kwijtraken van ondernemeresvoordelen en naheffingen dunkt mij.Ik ben het zeker wel met je eens dat je vooruit moet kijken, anders mis je evt. je kans. Waak er zelf echter ook soms voor om niet te diep in de put te raken. Ben echter blij dat ik een 2tal jaren geleden een ondernemersplan in de zorg niet heb doorgezet. Dit had een aanmerkelijke investering gevergd toen.Die was ik geheid nu kwijtgeweest.
Succes allemaal.
Zoals ik laatst in een schrijven naar de belasting stelde; "ik als ZZPPP-er (zelfstandige zonder personeel, poen of pensioen)". Maar zo is het wel! Heb nooit een antwoord op dit schrijven gekregen.
Niet dat ik het zo vreselijk slecht heb, maar ik durf mijn tarief niet te verhogen omdat ik vrees dat mijn cliënten het anders niet meer kunnen betalen (laatse verhoging is 3 jaar geleden!). En ik ben erg op mijn cliënten gesteld (en zij ook op mij merk ik), dus is het gedeeltelijk liefdewerk/oud papier. Dat is ook het hele grote voordeel van het PGB; je kiest voor elkaar en krijgt geen zorgverleners over de vloer die je niet mag en je krijgt zorg op het tijdstip dat jij dat wilt (dat is bij de reguliere thuiszorg wel anders).
Verder ben ik het over 1 ding niet met Peter Pakvis eens, je krijgt namelijk niet de regering die je gekozen hebt. Kijk bv naar de vorige regering met de PVDA; zwaar verloren (dus niet gekozen) en toch in de regering. SP enorm gewonnen, maar niet in de regering.
Hallo Allemaal,
Ik ben een 66-jarige client die sinds prille jeugd 4-zijdig verlamd is. Ik word verzorgd door echtgenoot en zzp-ers. Ik ben van mening dat een zzp-er euro 30,00 per uur moet verdienen voor persoonlijke verzorging. Ik heb in totaal 22 verzorgers gehad in de laatste 2 jaar via een particulier thuiszorgbureau.
Inderdaad kristalliseert zich uit met wie je het beste op kan schieten en wie jou het beste helpt. Ik probeer de beste zo vaak mogelijk te 'krijgen'. Dat lukt aardig. Ik heb echter geconstateerd dat onze huidige regering de 'gewone' thuiszorg (d.w.z. vanuit zorginstellingen) voortrekt vergeleken bij de zzp-ers. Ik vind dat zeer onterecht, want die zzp-ers zijn vaak veel beter en hebben bovendien de moed gehad om voor zichzelf te beginnen.
Mijn voorstel is: sla als 2 groepen (namelijk clienten en zzp-ers) de handen ineen! D.w.z. werk vanaf twee kanten naar hetzelfde doel: goede zorg die die niet duurder dan nodig is.
Omdat ik vernomen heb dat per 1 januari 2013 de zorgkantoren overgenomen zullen zijn door de zorgverzekeraars, ga ik nu van zorgverzekeraar veranderen. (ik heb via via gehoord dat er eentje goed is voor invaliden). Bij mijn inschrijfformulier heb ik de vraag gesteld of een zzp-er een contract met hen zal kunnen afsluiten in de toekomst. Mocht het antwoord 'ja' zijn, dan zijn zowel de zzp-er als de client beter uit, zowel qua kwaliteit als qua financien.
Sluit u aan als u er net zo over denkt! Groet, Margreet
Hallo Allemaal,
Ik ben een 66-jarige client die sinds prille jeugd 4-zijdig verlamd is. Ik word verzorgd door echtgenoot en zzp-ers. Ik ben van mening dat een zzp-er euro 30,00 per uur moet verdienen voor persoonlijke verzorging. Ik heb in totaal 22 verzorgers gehad in de laatste 2 jaar via een particulier thuiszorgbureau.
Inderdaad kristalliseert zich uit met wie je het beste op kan schieten en wie jou het beste helpt. Ik probeer de beste zo vaak mogelijk te 'krijgen'. Dat lukt aardig. Ik heb echter geconstateerd dat onze huidige regering de 'gewone' thuiszorg (d.w.z. vanuit zorginstellingen) voortrekt vergeleken bij de zzp-ers. Ik vind dat zeer onterecht, want die zzp-ers zijn vaak veel beter en hebben bovendien de moed gehad om voor zichzelf te beginnen.
Mijn voorstel is: sla als 2 groepen (namelijk clienten en zzp-ers) de handen ineen! D.w.z. werk vanaf twee kanten naar hetzelfde doel: goede zorg die niet duurder dan nodig is en bevrediging geeft.
Omdat ik vernomen heb dat per 1 januari 2013 de zorgkantoren overgenomen zullen zijn door de zorgverzekeraars, ga ik nu van zorgverzekeraar veranderen. (ik heb via via gehoord dat er eentje goed is voor invaliden). Bij mijn inschrijfformulier heb ik de vraag gesteld of een zzp-er een contract met hen zal kunnen afsluiten in de toekomst. Mocht het antwoord 'ja' zijn, dan zijn zowel de zzp-er als de client beter uit, zowel qua kwaliteit als qua financien.
Sluit u aan als u er net zo over denkt! Groet, Margreet