Banaan en courgette - uitdagende tussendoortjes
Iedereen heeft wel eens behoefte aan een tussendoortje. Zeker in de zorg, een behoorlijk zware tak van sport, ben je op een gegeven moment echt wel even toe aan een opkikkertje. Veel collega’s stoppen daarom een appel in hun tas, naast hun brooddoosje. En als ze eens willen snoepen tussendoor, ook nog wat lekkers. An apple a day keeps the doctor away! Klopt helemaal. Maar er zijn nog een paar andere tussendoortjes van de groenten- en fruitafdeling die voor een betere opkikker zorgen en bovendien je hongergevoel uitstekend stillen. Twee vliegen in één klap!
Beste hardwerkende zorgverleners, wie weet vertel ik jullie niets nieuws, maar een banaan is zo wat het beste tussendoortje dat je kunt bedenken. Geeft onmiddellijk veel energie en bevat veel voedingsvezels waardoor je een vol gevoel krijgt en niet gaat lopen snoepen als je moe bent. Bovendien zit er veel kalium in wat goed is voor je zenuwstelsel en is de banaan dè vitamine B6 verschaffer, een vitamine die talrijke processen in je lichaam in gang zet en hormonen aanjaagt, belangrijk is voor je afweersysteem en voor de aanmaak van bloed.
Bovendien… banaan maakt je helemaal niet dik, zoals veel mensen denken. Een banaan bevat 114 Kcal, terwijl een koek goed is voor 300Kcal. En dankzij het volle gevoel dat een banaan geeft, verlang je niet snel naar nog een tussendoortje…
Wie wel eens naar de grote tennistoernooien op tv kijkt, ziet regelmatig een tennisser in de kleine pauze tussendoor een banaan verorberen.
Energie!
Een ander tussendoortje dat niet is te versmaden, is de courgette. Iedereen denkt bij courgette aan stoofschotels, maar wist je dat courgette rauw erg lekker is? En eveneens een bron van vezels (vol gevoel) en mineralen. De groente is een echte mineralenkampioen. En courgette bevat per 150 gram slechts 50 Kcal. Joepie!
Misschien moet je even wennen aan de smaak van rauwe courgette – behalve degenen die rauwe champignons ook lekker vinden, die zijn al aan ‘rare’ rauwkost gewend – maar het is echt de moeite waard. Maak anders een beetje yoghurtdip die je in een klein potje meeneemt naar je werk. Erg lekker…
Het gaat er om dat een appel of een ‘gezonde’ cracker niet de enige gezonde tussendoortjes zijn. Week in week uit een appel eten tijdens je werk kan ook gaan vervelen. Er zit geen uitdaging meer in. En een tussendoortje moet juist iets uitdagends bevatten, iets waarnaar je uitkijkt, zo van ‘mmm… straks in de pauze eet ik lekker…’. Op die manier houd je jezelf tijdens je dienst fris en vrolijk, en na de snack nog goed in vorm ook!
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
l.s. bovenstaande aanbeveling gelezen!
Wij passen het dagelijks toe en het bevalt reuze!
alles beter dan fabrieks hapjes
die zitten vol suikers geur- kleur- smeurstoffen
en er zit teveel vet zout en andere nepvulling is
bovendien zijn fabriekssnoep en fabriekseten mechanisch dus liefdeloos gemaakt
dus je krijgt en snoept ook kille liefdeloosheid met fabreksvoer naar binnen
en kille liefdeloosheid is er al genoeg
alleen liefde kan het leven redden
en daarvalt gezondedus natuurlijke voeding ook onder
Oké, Dus gaan met die banaan.
Leuke en mooie commentaren hierboven ook, hihi.
En de toon in dit redactionele artikel zelf is gelukkig heel anders dan in de 'napraterij' en goedpraterij over E-nummers een tijd geleden.. Inderdaad zoals Raam zegt: doorgaans liefde- en fantasieloze smeurstoffen.
Wanneer je niet wordt gehinderd door enige kennis van E nummers dan kraamt men er onzin over uit.
Wees blij!! E nummers zijn Europees goedgekeurde hulpstoffen, veel van deze E nummers zijn natuurlijk.
Denk aan Citroenzuur= E 330, Caroteen =160a,, Melkzuur =E 270, Appelzuur=E 296, bietenrood=E 162 etc.. etc.
Alles wat géén E nummer heeft dáár moet men opletten!
Die 'natuurlijke' e-nummers worden soms op een onnatuurlijke manier gewonnen, waardoor ze eigenlijk toch kunstmatig zijn. En bovendien zijn ze dan uit hun natuurlijke 'context' gehaald, en het is maar de vraag of we er als mens goed aan doen om op die manier te eten: we spelen dan voor 'god'. Ook zijn de gezondheidseffecten daarvan heel erg moeilijk te onderzoeken, zeker als al die E-nummers in combinatie worden gegeten.
Het feit dat de discussie laatste jaren zo fel wordt gevoerd, dat internet vergeven raakt van de foodbloggers - die uiteraard lang niet allemaal weten waarover ze het hebben - , en dat de 'superfoods' - soms verontreinigd met pesticide zo bleek, omdat er ineens zoveel vraag naar is..... - en ook biologische produkten in geen enkele supermarkt ontbreken, geeft misschien wel aan dat er definitief een andere wind is gaan waaien. De Unilevers en Monsanto's verliezen terrein, en dat lijkt ook terecht.
PS: ik had het trouwens verkeerd onthouden: het ging om een redactioneel artikel over 'glutenvrij' eten in dit blog, niet over de E-nummer-hetze, excuus.
PS 2: en de Liefde in de kookpot, laten we het de L-factor noemen, of het L-nummer, moet niet onderschat worden !! Die maakt nogal eens andere, schadelijke effecten ongedaan (-:..