Zorgruil: een goed idee?
Ruilen komt steeds meer in zwang. Zou het de crisis zijn, dat we ineens massaal kleding, tuingereedschap, tijd en zelfs huizen gaan ruilen? Voor een week jouw huisje in de binnenstad ruilen tegen een luxe villa in Spanje; klinkt wel aantrekkelijk toch?
Er komen steeds meer Nederlandse initiatieven waar mensen de mogelijkheid krijgen iets te ruilen. Zo kan ook hulp, in de breedste zin van het woord, met elkaar geruild kunnen worden. Het gras maaien tegenover een lift of bijvoorbeeld een puppytraining tegenover een naaicursus. Heb jij thuiszorg nodig en ben je zelf goed in iemands administratie op orde brengen, dan kun je deze diensten met elkaar ruilen. Dan moet er wel net een zorgverlener bij jou in de buurt op zoek zijn naar orde in zijn administratie-chaos. En dat is het lastige van dit soort initiatieven: het staat of valt bij het aantal deelnemers.
In Duitsland, in het stadje Riedlingen om precies te zijn, wordt al twintig jaar iets geruild waar we vroeg of laat allemaal behoefte aan krijgen: zorg. Onder het mom van “Bürger helfen Bürgern”, verlenen mensen daar vrijwillig zorg waar nodig, in ruil voor hulp wanneer zij daar zelf behoefte aan krijgen. Omdat dat vaak niet op hetzelfde moment is, is er een puntensysteem bedacht. Voor verleende zorg krijgt men punten welke gelijk staan aan het aantal uren dat iemand is bezig geweest. Deze kunnen dan weer uitgegeven worden aan een zorgverlener wanneer men bijvoorbeeld slecht ter been raakt.
Zou het een idee zijn om PGB-punten te sparen? Of laten we het zorgpunten noemen, want ook mensen zonder een PGB kunnen hulp op allerlei gebieden gebruiken. Jij doet drie uur per week de huishouding bij een oudere dame, waarmee je punten spaart die je in kunt zetten voor de begeleiding van je zoon met autisme. Of, zoals in Duitsland, je punten sparen voor later. Hebben we hier tijd voor? Willen we hier tijd voor maken? Door de vergrijzing gaat zorg alleen maar duurder worden, dus op een gegeven moment moeten we toch naar alternatieven gaan kijken. Zijn zorgpunten een goede oplossing?
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Zorgpunten sparen lijkt me een heel goed idee. Ik ben mantelzorger en ben al een aantal jaren een dag per week vrijwilliger voor andere mensen. Dit wordt mij mogelijk gemaakt omdat er dan iemand een of twee uur bij mijn echtgenoot is op die dag.
Het moet dus allemaal wel mogelijk zijn om te kunnen sparen. Het lijkt mij dat een echt ouder echtpaar nauwelijks een mogelijkheid daartoe hebben.
Leuk voor mensen die nog iets te bieden hebben, maar niet voor mensen zoals ik, die alleen nog maar gebruikers zijn van zorg en dan doet juist ook dit idee weer allemachtig pijn!
Want, Trees, in wezen bent u toch niet de zorgvrager, maar is uw man dat? En wat heeft hij dan te bieden??
Ik heb het idee dan juist weer in een hoek gedreven te worden waarin ik alleen voor alles en tegen iedereen 'dankuwel' mag zeggen, zelfs verondersteld wordt te zeggen voor 'zorg' die meer stuk maakt dan heelt.
Leuk bedacht. Maar wie let er op mijn gehandicapte en mijn gezonde kinderen als ik schoon ga maken bij die oude buurvrouw?
En is de persoon die drie uurtjes komt voor het kind met autisme of met epilepsie of met wat voor handicap dan ook wel capabel om met zo'n kind om te gaan?
En wat als je kind veertig uur per week zorg nodig heeft of zelfs dag en nacht? Moet je dan als ouders dag en nacht werken om zelf zorgpunten te vergaren?
En wat als die 'vrijwilliger'geen zin heeft om te komen terwijl je wel afgesproken had?
Mensen vergeten te vaak dat de zorg die door hulpverleners geboden wordt vaak heel professioneel is en dat je daar niet de eerste de beste voor kunt vragen. Bij mij kan bijvoorbeeld echt geen tienermeisje een avondje op komen passen.
Het zal lastig zijn voor mensen die al ziek of hulpbehoevend zijn inderdaad. Voor alle anderen: Het werkt echt! Ik doe zelf al jaren van alles door te ruilen. Ik zorg graag voor kinderen. In ruil voor mijn oppas tijd, heb ik al coaching gehad, taxi/mee rij service, mijn haren laten knippen, massage en onlangs allerlei spullen voor mijn eigen baby-uitzet! Met punten sparen lijkt het mij nog handiger. Wat je dan kunt opsparen, kun je gebruiken wanneer je zelf ziek bent of te oud voor zware boodschappen of wat dan ook. Ik ben er wel voor in! Trouwens, ik denk ook dat het heel natuurlijk is, zo ging het immers een paar eeuwen geleden ook. Als het geld niet meer werkt als ruilmiddel, gaan we gewoon weer diensten ruilen. Iedereen heeft gaven en talenten waar een ander weer wat aan heeft! Al is het gewoon bij iemand zijn of iemand bij jou thuis laten zijn voor een uurtje afleiding van eigen sores en omgeving. Goed plan dus!
Ik vind het een geweldig idee. Je zou het op een veel grotere schaal moeten zien en niet op de ikke nu schaal.
Vroeger was er dienstplicht en dat werd naast hulp bij landsverdedeging ook gezien als een goede manier om karakter op te bouwen. (In die tijd was ik het daar helemaal niet mee eens en wilde al helemaal niet leren hoe ik moordenaar moest worden en heb dus geweigerd)
Het zou in deze tijd weer ingevoerd kunnen worden in de vorm van hulppunten sparen voor later. Als je nog jong bent verleen je dienstverlening. Daar spaar je punten mee op (14 maanden x 8uur = 2240 uren) . Later als je diensten nodig hebt kan je die punten gebruiken om diensten in te kopen. Je kan je punten echter ook geven aan een ander die ze nodig heeft.
Lang niet alle zorgverlening hoeft geschoold te zijn. Er wordt bij mij schoongemaakt (via WMO) en iemand zou kunnen helpen met boodschappen.
(Hoe zou ik kunnen helpen? Ik ben geweldig met reparaties van alles wat techniesch is (zolang er geen werkdruk is) of het maken van complexe software (ook vooral geen werkdruk en colega's). )
Het ruil systeem zou dus heel breed moeten zijn en niet alleen op zorg gericht (wat mij betreft). Daarnaast zou het vanuit de overheid ondersteund moeten worden zodat er een waarborg is dat de gespaarde punten over 40 jaar nogsteeds dezelfde waarde hebben als vandaag. Andere regels zouden ook fijn zijn zoals hoe om te gaan met werkeloosheid/bijstand en toch punten sparen.
Hallo Allemaal,
Zo'n 'ruilsysteem' is er al in Nederland. Ik nodig jullie uit om te kijken op 'wehelpen.nl'. Daar wordt gewerkt met 'credits' die je kunt verdienen, inzetten en doneren. Natuurlijk heeft niet iedereen het geluk dat hij of zij iets voor een ander kan doen, maar dat wil niet zeggen dat je niet iets voor een ander kunt betekenen! Iets voor een ander doen uit liefde, betrokkenheid,als mantelzorgr, via 'wehelpen',noem maar op, hoeft niet in plaats van professionele hulp te zijn.Het kan ook als aanvulling op...., of in samenwerking met.... Allemaal kunnen we op onze manier deelnemen aan de samenleving en hulp bieden is een luxe tov hulp nodig hebben, maar onderschat je zelf niet!Succes, samen kunnen we alles!
Groet,
Tineke
Leuk idee, maar ik heb nu hulp nodig, dringend, voor mijn gehandicapte zoon. Mag ik dan nu hulp, en over een paar jaartjes , als hij er niet meer is, zorg aan iemand anders verlenen?
Dit ruilsysteem met punten heet o.a. LETS Local Exchange Trading System of in het Nederlands Lokaal Economisch Transactie Systeem.
In het Noorden zijn alle LETS groepen lid van elkaar en kunnen diensten en punten onderling uitgewisseld worden. Dat betekend in de praktijk dat een lid van de LETSkring uit Assen met de door haar verdiende punten in hulp kan inkopen voor haar familie in Drachten. En iemand uit Drachten hulp kan vragen uit Emmen.
De advertenties en administratie lopen via een besloten systeem via internet en is simpel.
Er zijn geregeld zeer toegewijde en ter zake kundige mensen lid die niet in staat zijn aan de werkdruk van een reguliere baan te voldoen.
Bevalt de ingehuurde hulp niet dan zijn er geen contracten of verplichtingen.
Wat is LETS en hoe werkt het:
http://www.uitdaging.net/artikel/LETS_ruilhandel.html
Ik weet niet of het aan mij zou liggen dat hulp geven gemakkelijker is dan hulp te vragen, waarbij je afhankelijk bent OF er iemand (acuut eventueel) beschikbaar zou zijn voor de gevraagde hulp. Je kunt anders wel het gevoel hebben van Stik maar of als underdog wachten of zich iemand aandient, terwijl je TOCH punten hebt opgespaard.!
Het lijkt mij onevenredig: de gegeven hulp wordt zonder moeite of protest GEGEVEN, terwijl het vragen om hulp een onzekere zaak is daartegenover.
Er moet dus nog een factor gevonden worden waarbij hulp geven in evenredigheid staat tegenover hulp vragen, zoals dat nu via WMO aan burgers van een zekere leeftijd en/of invaliditeit ALS RECHT wordt gegegven (hebben allen toch belasting betaald!)
Grappig is dat ik juist aan het denken ben of er niet een gezin is met een kind (meisje/ jonge dame rond 18 jr) met een verstandelijke handicap. Onze dochter functioneert prima op haar niveau (IQ 50), maar is toch (ook voor haar zusjes) een extra belasting voor ons als gezin. We krijgen minimaal PGB, wat we inzetten om de 6 wk vakantie te overbruggen, want vrije tijd is moeilijk in te vullen.
Mijn idee was, "er is vast wel een gezin in eenzelfde situatie", die ook wel eens een weekendje van de zorg af willen. Laten we dan de kids bij elkaar logeren. Met de hoop dat ze elkaar kunnen bezighouden als ze samen zijn en het andere gezin heeft even geen "zorgkind". Voor mij als moeder maakt het niet zoveel uit of ik 1 of 2 kids in huis heb waar ik meer op moet letten, maar even geen "zorgenkind"is echte luxe.
Ik zou me voor deze manier van zorgruil wel in willen zetten.
Ik sluit me aan bij A. ten Napel.Je onderschat daarmee ook de zorgverleners. Wie wil er nou gewassen worden door de buurvrouw?
Ook vind ik een puntensysteem een beetje triest. Ik kom oorspronkelijk uit Twente en daar was "noaberhulp" heel gewoon.
Je helpt elkaar gewoon als je kunt. Niks punten. Je helpt iemand als er een klik is, als je tijd hebt, of gewoon omdat je vind dat dit erbij hoort. Andersom is dit ook zo.
Dáár zouden we weer naar toe moeten.
Met Minus20 richt ik me op iedereen die te maken heeft met een terugtredende overheid en zoekt naar oplossingen op basis van eigen kracht. Dat is niet altijd zo eenvoudig. Daarom is het zo fijn, dat er kennelijk spontaan hele goeie initiatieven ontstaan, gebaseerd op de internetsamenleving, in combinatie met face-to-face contacten. Ik probeer zoveel mogelijk te vermelden en te benutten, zoals bijvoorbeeld WeHelpen.
Minus20 is één van de drie aspecten (consuminderen, zorg en werk). Allen hebben te maken met het ontdekken en versterken van wat men wél kan. Eén van de grote voordelen is dat men daarmee de bureaucratie een stukje minder maakt. Hoe minder we een beroep doen op de overheid, hoe minder die zal worden. Minus20 is minder overheid, minder bureaucratie, minder uitgaven, maar meer kwaliteit, meer heft in eigen hand.
Het zou leuk zijn als er een beweging uit komt, gebaseerd op kansen zien en benutten. Ik breng die mensen graag met elkaar in contact!
Minus20.nl Ook op twitter, facebook en linkedin.