Gastblog: Een nieuwe dag, een nieuwe cliënt... Of twee
Vandaag mag ik naar een hoogbejaard echtpaar. Het enige wat ik te horen heb gekregen is dat meneer behoorlijk doof is. Ik word binnengelaten door de zorgmedewerkster en ze waarschuwt me dat mevrouw erg opstandig is vandaag. Ook de dochter van het echtpaar is er en praat in op haar moeder.
Dit is even vreemd binnenkomen ergens voor het eerst, maar ik laat ze met rust en zal mezelf dadelijk wel voorstellen als de rust wat is wedergekeerd. Ik zoek zelf even waar de spullen staan en ga alvast aan de slag. Er hangt een urinelucht in het huis en de badkamervloer is niet meer lichtblauw maar asgrijs.
Aan en naast het toilet zit ontlasting, niet een klein beetje en ook niet alleen van vanmorgen. Een gevoel van medelijden overvalt me. Ik zoek de schoonmaakhandschoenen, die gebruik ik niet vaak, ik ben niet heel vies van andere mensen maar dit gaat zelfs mij een stapje te ver. De handschoenen gevonden en ik zie kans om mezelf voor te stellen aan meneer en de inmiddels gekalmeerde mevrouw.
97 en 86 jaar... En zoals ik kan zien nog steeds stapel op elkaar. Meneer is oud en doof maar verder met zijn 97 jaar gezond. Mevrouw is dementerend. Meneer wil de zorg voor haar niet uit handen geven, ondanks dat het eigenlijk niet meer gaat. Ik ga maar eens beginnen in de badkamer gewapend met bleekwater, schoonmaakmiddel, doekjes en schrobborstels. Net terwijl ik begin komt meneer eraan: "ik moet even plassen".
Ik verwijder me uit de badkamer en rommel wat in de keuken. Zie een pak vla van over de datum op het aanrecht staan, het lijkt nog net gebruikt. Ah, meneer is klaar, ik kan weer terug. Eerst met een aparte emmer met sop het toilet maar doen, voor er weer één heen moet.
Ik ben er net klaar mee, en daar stond mevrouw: "Ik moet poepen". Ja, dat moet ook gebeuren, dus ik verwijder mezelf weer uit de badkamer. Loop door het huis. Even kijken hoe de rest eruit ziet en wat ik straks kan gaan doen. Hop, terug naar de badkamer, mevrouw is klaar. Ach nee, weer ontlasting aan de wc. Beetje verbouwereerd weer de emmer gepakt en weer schoongemaakt. Nieuw sopje gemaakt en klaar voor de rest van de badkamer, staat meneer weer voor mijn neus: "Sorry ik moet toch weer".
Tja , wat moet dat moet. Ik zag de bui al hangen, dit gaat vast nog even zo door. En ik had gelijk. Eindelijk de badkamer klaar, en meneer vraagt of hij koffie kan zetten voor me. Heel lief en ik heb er echt trek in, maar ik heb de keuken en de spullen gezien, dus ik bied aan dat hij lekker kan blijven zitten en ik de koffie wel regel deze morgen. Dat vindt hij een goed plan! Hij zet wel even een gezellig muziekje op zegt hij. Nou ja, zegt hij, schreeuwt hij. Want hij is goed doof. André Hazes verschijnt op de radio op volume 45.
Het voelt alsof ik koffie sta te schenken in een donkerbruin cafeetje. Gezellig! Hier kan ik wel aan wennen. Dan neem ik de badkamerperikelen en de schorre stem na zo'n ochtend wel voor lief!
Met meer dan 5000 vacatures vind je altijd werk bij jou in de buurt. Meld je gratis aan en ga direct op zoek!
Dag Yuna,
Prachtig zoals je ons vertelt hoe zo`n ochtend verloopt.
Jou stukje hoort op ieder bureau van onze beleidsmakers in de zorg.
Zij hebben echter een leeshandicap.
Deze mensen kunnen niet langzaam lezen.
alleen langzaam lezen en even stil zijn brengt je in contact met de werkelijkheid van de zorgtaken van jou en je collega`s.
Maar je moet zeker doorgaan met zulke stukjes te schrijven.
Want iedereen moet van tijd tot tijd weer met de feiten worden geconfronteerd.
groet, Mieke
Dag Yuna,
Leuk blog, geeft inderdaad een ander en mooi kijkje op je werk.
En jullie zijn zo belangrijk voor deze mensen, dat hoor ik steeds weer van cliënten.
Het is toch de alleberlangrijkste ruimte die er is, je eigen ruimte, en als die met werkelijke zorg wordt opgeruimd en schoongehouden dan doet dat zeker iets met mensen!
Hartelijke groet, Harriët
leuk stukje en zo herkenbaar als ik mijn moeder van 88 zie tobben terwijl ze zelf vindt dat ze het nog best alleen kan.
Hartelijke groet Astrid
Hi Yuna,
Heel herkenbaar en werk zelf ook bij de thuiszorg in de huishouding. Dat zijn de situaties zoals het er in de werkelijkheid uitziet en waardoor je voelt dat wat je doet bijdraagt tot de kwaliteit van leven met een schoon huis. Want mijn ervaring is dat de mensen zelf ontzettend opknappen als ze zien dat hun huisje weer lekker ruikt en er schoon uitziet. En bij het bakkie koffie kunnen de mensen even hun ei kwijt en is er iemand die naar hun luistert.
Heel veel succes en hartelijke groetjes,
Marijke
Hallo Dames,
Ik ben 62 jaar en werk al sinds 15 jaar in de thuiszorg.
Als alleenstaande moeder kon ik mijn 4 kinderen opvoeden.
Doe ook nog vrijwilligerswerk erbij.
Val iedere zomer in voor collegas die gebonden zijn aan de schoolvakanties.
In maart was ik voor het laatst met mijn zus die spierreuma heeft.
Vorige week kwam de spoedzitting van hoger af.
175 collegas worden binnenkort naar huis gestuurd.
500 bij elkaar in heel nederland van onze stichting.
Vrouwen die voor 70% alleen wonen en in huurhuizen zitten.
Ik ook.
Met hart en ziel werk ik bij mijn vaste klanten en doe nog veel meer.
Stel je voor het zal je moeder wezen die daar zomaar alelen aan haar lot word overgelaten?
Weten de heren van de regering dat ook hoe dat voelt?
Komen er nu veel meer particulieren die hulp gaan zoeken?
Dit kan toch niet? verdriet en pijn volgen hierop en vooral verwaarlozing en vervuiling in de huizen bij de mensen.
Ik kan wel 10 boeken schrijven over het heen en weer gebeuren van deze sociale armoede in onze maatschappij.
Ik wesn alle collegas die in hetzelfde schuitje zitten heel veel steun en moed om deze laatste maanden van ons dienstverband nog verder te moeten werken.
Pensioenopbouw? Ach. laat maar! daar heb ik het niet eens meer over.
Lieve mensen ok wens jullie allemaal heel veel sterkte. Groet.
Hallo allemaal,
Wat jullie al wisten wordt nu weer opgeschreven. Het werk dat jullie doen is o zo belangrijk. Voor jezelf want je onderhoudt jezelf en je gezin er mee maar je helpt hier ook nog anderen mee. Een maatschappelijke verantwoorde functie die te weinig naar waarde wordt geschat behalve door de mensen die het zelf nodig hebben en die het ervaren.
Marja jij in ieder geval sterkte en hoop dat je gauw een baan vindt en anders voor jezelf gaat beginnen. Is niet makkelijk maar uit mijn omgeving zijn er een aantal voor zichzelf gestart in het zelfde werk en het gaat goed. Want er is, zoals je zelf al aangeeft, veel vraag naar.